نقش بلا در كمال يابي انسان
امام صادق(ع) به نقش بلا در رشد و كمال يابي انسان و سازه هاي آخرتي توجه مي دهد و مي فرمايد: ان في الجنه منزله لا يبلغها عبد الا بالابتلاء في جسده؛ در بهشت مقام و منزلتي وجود دارد كه هيچ بنده اي به آن نرسد، مگر به درد و بيماري اي كه در بدنش حادث شود. (اصول كافي، ج 2، ص 255، باب شده ابلاء المومن حديث 41)
به سخن ديگر، دست يابي به برخي از منازل و مراتب كمالي براي انسان تنها با رنج و مشقت و مصيبت فراهم مي آيد و اينگونه نيست كه انسان در آسايش و آرامش بتواند به مقاماتي چون مقام صابرين دست يابد؛ چرا كه مقام صابرين مقامي است كه انسان در مشكلات براي رهايي و چاره جويي از آن، به تدبر و تفكر مي پردازد و از استعدادها و ظرفيت هاي وجودي خود براي برون رفت و حل مشكلات بهره مي گيرد و استقامت و توانايي خود را اين گونه افزايش مي دهد.
امام صادق(ع) نقش مهم و تاثيرگذار بلا در شكل گيري شخصيت و ماهيت انسان در دنيا و سازه آخرتي او را منتي از سوي خداوند مي شمارد و مي فرمايد: جايگاه مومن نزد خداي عز و جل برترين جايگاه است و اين جمله را سه بار فرمود چرا كه گاه بنده اي را خداوند به گرفتاري مبتلا مي سازد. آنگاه جانش را عضو عضو از پيكرش بيرون مي كشد، درحالي كه وي بر اين پيشامد، خداوند راح مد و ستايش مي گويد. (اصول كافي، ج 2، ص 452، باب شده ابلاء المومن حديث 31)
آن حضرت (ع) در جايي ديگر مي فرمايد: يا عبدالله لو يعلم المومن ما له من الاجر في المصائب لتمني انه قرض بالمقاريض؛ اي عبدالله، اگر مومن مي دانست كه پاداش مصائب و گرفتاري هايش چه اندازه است، آرزو مي كرد با قيچي تكه تكه شود. (اصول كافي، ج 2، ص 552، باب شده ابلاء المومن حديث 51)
+↓






پاسخ با نقل قول


علاقه مندی ها (Bookmarks)