بحث داغ هفته : آیا با یک معلول ازدواج می کنید ؟

[Almas Parsi]

با سلام به همه دوستان عزیز و بزرگوار سایت
ممنونم از روابط عمومی سایت
که با طرح این مبحث توفیق اینکه برای یکبار هم که شده از دریچه ای متفاوت به این مساله نگاه کنیم
شاید دوستان اگر بخوایم این مساله رو مورد تحلیل قرار بدیم نیاز باشه جوانب مختلفی رو مورد بررسی قرار بدیم ....
در یک دیدگاه میشه میزان معلولیت رو بررسی کرد چون مراتب اون بسیار متعدد هست ما معلولین ذهنی و حرکتی و نا توان جسمی داریم که در پاسخ به هر کدوم خوب طبعا پاسخ هامون یکی نمیتونه باشه ولی اونچه که از ظاهر امر پیداست فردی میتونه بعنوان یک معلول به ازدواج فکر کنه که دارای عقل سلیم و فقط نا توانی جسمی باشه و پاسخ در مورد اول مشخصه....
در خصوص معلولیت های جسمی و ناتوانی های حرکتی نباید فراموش کنیم این عزیزان ممکنه ناتوانی های ظاهری و حرکتی دارند ولی دارای قدرت تفکر احساس و غرور و... هستند
یعنی تنها تفاوتشون با افراد سالم در توان جسمیشون هست و در بقیه عوامل وجوه مشترک هم دارند ...
در ساده ترین حالت اینه که میگم افراد معلول با افرادی مثل خودشون ازدواج کنند
ممکنه این سوال یک راهکار باشه ولی نمیتونه شدنی و کارآمد باشه....
چون هر پسری هدف از همسر گزینیش در وهله اول یک همدل و هم نفس و مونس میخواد کسی که بتونه شریک اشک ها و لبخندهاش باشه بتونه تنها کس زندگیش باشه و بهش اعتماد کنه....
در مراحل بعدی از اون برای رفع مشکلات ظاهریش دریافت کمک برای خلا های جسمیش کنه البته تاکید میکنم بعد از پاس کردن معیارهای احساسی و الا هر کارگرو پرستار و خدمتگذاری میتونه خونه و کارهای آدم رو به بهترین شکل انجام بده و تفاوت خدمت همسر با کارگر و پرستار از زمینه تا بیکران
پس اینجا عقل حکم میکنه قبل ازهر چیز دیدمون رو تغییر بدیم به ظاهر قضیه که ناتوانی جسمیه
و از جایگاه اون معلول به قضیه نگاه کنیم...
برخی که فکر میکنند یک معلول همسرسالم رو برای کارهای خودش میخواد کاملا اشتباهه چون اگر علاقه و عشق قلبی بین دو طرف وجود داشته باشه همه این قضایا فرق میکنه
پس اگر بگیم یک ناتوان جسمی محکومه به پذیرش این اصل کمی بی انصافیه چون اون هم دوست داره زنی رو به همسری انتخاب کنه که در کنار عواطف همسری بتونه کمک حالش هم باشه ولی یک فرد معلول که خودش نیاز به همدلی دیگران داره نمیتونه یک همسری رو در زندگیش انتخاب کنه که اون هم نیازمند کمک و همدلی هست
بهترین پاسخ به این سوال رو زمانی میتونیم از ذهنمون و احساساتمون استخراج کنیم که برای لحظه ای ما جای اون معلول جسمی خودمون رو قرار بدیم و نظرمون رو اعلام کنیم
اون موقع است که میتونیم بفهمیم تو دل پر از آشوب اون معلول که با حق یکسان از این زندگی به دنیا اومده چی میگذره...
اون موقع میتونیم بفهمیم یک معلول وقتی نیاز به ازدواج رو احساس میکنه یعنی کلی برنامه تو ذهنش برای این قضیه داره
اون هم آرزو داره زندگی مشترکش در کنار بهترین ایدآل ذهنیش و بچه های آیندش باشه
پس نتیجه میگیریم احساسات یک فرد معلول با فرد سالم تفاوتی نداره چه بسا در برخی موارد هم بدلیل فقدان یک موهبت الهی نعمت احساس در این قشر بیشتر از افراد سالم جامعه میشه
هدف یک معلول از ازدواج پیوند با ترحمات و دلسوزیهای اطرافیان نیست بلکه بستن عهد و پیمان با فردی که بتونه همه جوره احساسات و نیازهای اون رو پوشش بده چون اگر غیر از این باشه و فرد از روی احساس چنین تصمیمی رو اتخاذ کنه نتیجه اون میشه فاجعه ای از تخریب احساسات و سرخوردگی دو طرف .هر فردی در چنین تصمیم گیری هایی باید اول نگاهش رو با شخص مقابلش هم سو کنه و در اون صورت میشه تصمیم درستی گرفت
و آنچه که مسلم هست اگر ما میگیم منطق ایجاب میکنه فرد سالم زندگیش رو برنامه ریزی کنه پس بد نیست برای اون قشر هم راهکارهایی رو در جامعه در نظر بگیریم که هم چاره ساز باشه و هم منطقی و عقل سلیم اون رو بپذیره
البته ما عده زیادی از نازنینانی داریم که با خلوص دل و به دور از ترحم در کنار رضای دل و رضای خدا در اوج سلامتی مبادرت به ازدواج با افراد معلول میکنند که بایستی گفت خوش به سعادت همت بلند و قلب بی ریای این افراد چون یک چنین تصمیمی بسیار مقدس و نیاز به روحیه ارزشمندو متعالی داره
تا بتونند در یک زندگی اینچنینی موفق بشن
یعنی کسی که چنین تصمیمی رو گرفت باید بتونه همه جوانب رو به صورت کامل در نظر بگیره اگر تونست اونها رو برای خودش از جایگاه منطق و عقل نه احساس حل کنه میتونه موفق بشه
متاسفانه خلاف این هم اتفاق میفته یعنی اکثر جونها به دلیل احساساتی بودنشون یک چنین تصمیماتی رو میگیرند و چون منطق در کار نبوده هم آینده خودشون رو تباه کردند و هم غمی رو به غمهای همسرمعلولشون اضافه کردند
پس یادمون باشه در چنین تصمیماتی ما برای فصل کردن می رویم نی برای فصل کردن

و اصل مهم در ازدواج آزادی انتخاب برای هر فرد ه که بتونه همسر دلخواهش رو انتخاب کنه و برای این قشر از عزیزانی که به دلایلی از نعمت سلامتی جسمی محروم شدند بایستی توسط مسئولین یک جامعه شرایطی رو فراهم کرد مثلا اگر بتونند میزان معلولیت ها رو درجه بندی کنند و بر اساس اون این عزیزان رو به وصلت دل خواهشون برسونند هم نظر اون عزیزان معلول تامین میشه و هم گزینه صحیح رو با نظارت و مشورت مسئولین خواهند داشت
اگر چنین زیر ساختهایی در یک کشور باشه میشه بسیاری از مشکلات جامعه رو هم برای جوانان مرتفع کرد

برای همه جوانان این مرزو بوم آرزوی موفقیت دارم