جلبک ها

**parisa niakan** · 15th August 2013 08:46 PM

سلام دوستان خوبم....
میتونید واسم مراحل کشت جلبک رو با تصویر و توضیح بذارید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
خیلی کارم ضروریه خواهش میکنم هر کی می تونه واسم بذاره

**parisa niakan** · 15th August 2013 08:58 PM

دوستای گلم کمکم کنید لطفا

**Sa.n** · 15th August 2013 09:20 PM

روشهای نمونه برداری، نگهداری و کشت جلبکها

جلبکها موجوداتی با پراکنش جهانی در زیستگاههای مختلف هستند. جهت جمع آوری و نگهداری نمونه ها نیاز به اقداماتی عمومی و گاها ویژه برای برخی گروههای جلبکی می باشد. برای مطالعات آزمایشگاهی و شناسایی تاکسونها، بررسی نمونه های زنده دارای اهمیت خاصی است. زیرا بسیاری از جلبکهای میکروسکوپی و فیتوپلانکتونها دارای ساختار ظریفی بوده و به سرعت آسیب می بینند. قبل از اقدام به نمونه برداری از جلبکهای یک منطقه باید به تهیه مجوز لازم جهت نمونه برداری از مناطق تحت حفاظت و پارکهای ملی و منطقه ای پرداخت. احترام به محیط زیست و نمونه برداری در حد لازم و اعتدال و سعی در تاثیرگذاری حداقل بر محیط زیست در این راستا از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

بسیاری از نمونه ها تنها در زیستگاههای خاص یافت می شوند، لذا بررسی دقیق تمامی مکانهای یک اکوسیستم از نظر عمق، نفوذ نور، شدت جریان آب، میزان آلودگی، درصد مواد آلی، شناوری یا چسبیده بودن جلبک و بسیاری صفات دیگر می توانند در یک نمونه برداری موفق موثر باشند. نمونه برداری از ایستگاههای مختلف موجب افزایش تنوع نمونه های جمع آوری شده می شود. به عنوان مثال در آبهای گنداب و فاضلابها میزان سیانوفیسه ها زیاد است. یا در نمونه برداری از آبهای شفاف و نسبتا سرد احتمال حضور جلبکهایی چون اولوتریکس، زیگنما و هیدرودیکتیون بیشتر است. اما اوگلنا، اسپیروژیر و سیلاستروم بیشتر در سطح آبهای راکد استخرها مشاهده می شوند. جلبکهایی مانند نوستوک به شکل قطعات ژله مانند به صخره ها و سنگهای حاشیه روده متصل هستند. جلبکهای کارا و نیتلا نیز به صورت غوطه ور در گل و لای ته اکوسیستمهای آبی مشاهده می شوند. جلبکهای خاکزی مانند برخی دیاتومه ها و پروتوسیفون در سطح خاک نمناک پس از بارندگی یافت می شوند. در سطح سنگها و صخره های اطراف چشمه های آب گرم می توان گونه هایی از هتروهورموگونیوم و اوسیلاتوریا را یافت. نمونه برداری و مطالعه جلبکهای خاکزی مشکل تر بوده و اکثرا جهت شناسایی نیاز به کشت در محیط کشت دارند. باید دانست که فیتوپلانکتونها در نقاط سطحی آب تا منطقه نفوذ نور گرد می آیند، لذا نمونه گیری تا این عمق از آب کافی است.

جمع آوری، حفظ و نگهداری جلبکهای آب شیرین و خاکزی الف- جمع آوری و نمونه برداری: جلبکهای رشته ای را با دست به صورت توده ای جمع آوری نموده و در ظروف مناسب قرار دهید. برخی گونه ها به صخره ها یا گیاهان زیر آب چسبیده و متصل هستند، این گونه ها را با دست یا ابزار مناسب همراه با بخشی از ساقه یا برگ گیاه میزبان تراشیده و جمع آوری نمایید. برای انواع ریز و میکروسکوپی می توان از یک پی پت قطره چکان و یا پنس استفاده نمود. در جهت مکش جلبکهای موجود در کف اکوسیستم می توان از یک پی پت دارای حباب مکنده 5 تا 10 میلی لیتر استفاده کنید. تورهای پلانکتون گیری ابزارهای ویژه جمع آوری نمونه های پلانکتونی هستند که دارای منافذی با قطر متفاوت بوده و لذا در جمع آوری هر گروه از جلبکها، مورد خاصی از آنها مناسب تر هستند. با استفاده از یک جعبه شفاف ساخته شده از صفحات شفاف ترانسپارنت یا یک عدسی یا لنز دستی می توان به مشاهده جلبکهای کف زی متصل در آبهای کدر پرداخت. در برخی موارد اسلایدهای میکروسکوپی را به مدت دو تا چهار هفته در آب حاوی نمونه ها قرار می دهند تا جلبکها روی آنها ته نشین شده و سپس جهت مطالعه، یک سمت اسلاید را تمییز نموده و روی سمت دیگر لامل می گذارند. می توان حجم خاصی از آب در حد یک ظرف مربا تا ظروف و گالنهای چند ده لیتری جمع آوری نمود تا پس از چندین ساعت نمونه های موجود در آن ته نشین شده و در کف ظرف مجتمع گردند. در موارد بسیاری استفاده از نمونه زنده علاوه بر نمونه های تثبیت شده در مایع یا خشک و یا اسلاید های آماده، جهت شناسایی دقیق ضروری است. برای حمل نمونه ها به صورت زنده باید از ظرفهای پهن و دهان گشاد با عمق کم استفاده نمود که تنها نیمی از آن توسط آب نمونه پر شده باشد. از ظروف شیشه ای برای نگهداری کریزوفیتا و جلبکهای آبهای اسیدی استفاده نمی کنند. ظروف شیشه ای که امکان تبادل هوا و نور را برای نمونه فراهم کنند، ابزاری مناسب جهت نگهداری نمونه ها هستند. محیط خنک و سرد در مجاورت پنجره در شرایط تنک موجب می گردد به جلبکها قابلیت ادامه رشد و حیات می دهد. جلبکهای متحرک را باید در شرایطی حمل کرد که به تاژکها آسیبی نرسد. نمونه هایی که از سطح خاک، کنده درختان، سطح صخره ها و سنگها و سطح خاک گلدان و گلخانه برداشت می شوند، باید به دقت نمونه برداری شده و به ظروف پتری منتقل شده و رطوبت آنها حفظ شود. این نمونه ها باید در معرض نور کامل و هوادهی خوب قرار گیرند. پوشش سبز رنگ روی صخره ها، سنگها و چوبها، مواد ژله مانند مجاور آبشارها و نیز پوشش نمدی شکل سبز یا قهوه ای رنگ روی سنگهای مرطوب عموما جلبک هستند. برای جمع آوری این گونه ها می توان پشت ناخن یا لبه پهن چاقو را به کار برد. بسیاری از جلبکهای ریز در شیشه ها، ظروف چینی شکسته یا ظروف پلاستیکی مانند انواع نوشیدنی ها متمرکز می شوند. گونه هایی از جلبکهای سبز یا قرمز نادر را می توان در سطح سنگهای سدها یا آبشارهای خروشان یافت. انواعی از سیانوفیتا را می توان با تراشیدن ورقه ای از خاک سطحی یا خاک زیر سنگها در صحراها یا صخره های مرطوب در باغات، استخرها، گلخانه ها و نقاط مشابه جمع آوری نمود. روی سنگها و نقاط حاشیه ای چشمه های آب گرم و نیز سواحل دارای ماسه های سبز رنگ نقاط مناسبی جهت رشد برخی گونه ها هستند. برخی گونه های متصل به سنگهای سبز را می توان با تراشیدن و آبکش کردن سنگ و حمل آب آن به آزمایشگاه جداسازی نمود. برخی چوبهای قدیمی و پوسیده و سبز رنگ به ویژه در بخش غیر سطحی خود دارای برخی گونه های غیر متداول هستند. انوع اپی فیت و اندوفیت جلبکها روی گونه هایی از گیاهان آبزی مانند Lemna ،Riccia و Riciocarpus مشاهده شده اند. در صورتی که قطعاتی از این گیاهان را در ظرفی قرار دهید، پس از بی رنگ شدن کلروپلاست اندام گیاه می توان جلبکهای اپی فیت یا اندوفیت موجود در آنها را به وضوح دید. آب حاصل از فشار دادن و چکاندن خزه آبی اسفاگنوم و سایر گیاهان آبزی غوطه ور یا شناور در ظروف ویژه جمع آوری میتواند حاوی نمونه هایی خاص باشد. جلبکهایی مانند دسمیدها را می توان از گیاهان یا ریشه های عریان برآمده از آب و خزه اسفاگنوم جدا نمود. آب حاصل از چکاندن گیاه اوترکولاریا و یا آب موجود در تله های آن به ویژه در آبهای خنثی یا اسیدی شامل نمونه هایی از جلبکهای تک سلولی هستند. آب حاصل از این گیاهان را می توان جهت ته نشینی، درون یک تشت و یا مستقیما درون ظروف مربوط یا تور پلانکتون گیری چکاند. بخشهای مرطوب گیاهان خشکی زی و جنگلی مثل تنه های مرطوب می توانند شامل انواع اپی فیت و اندوفیت مانند Phyllosiphon ، Cephaleurous و Trentepohila باشند. در لاک لاکپشتهای دریایی و آب شیرین نیز جایگاه مناسبی برای برخی انوع رشته ای و گونه هایی از جنسهایی مانندBasicladia ، Characium ، Collacium و دیاتومه ها هستند. گونه ای از جلبک قرمزCyanoderma و جلبک سبز رشته ای Trichophylus بر روی پشم گوسفندان یا چاله های عمیقی که گوسفندان در آن می غلطند یافت شده اند. در یخچالهای برفی نیز می توان انواعی از جلبکهای قرمز، داینوفلاژلاها و سبز تک سلولی مانند Mycanthococus ، Chlamydomonas، Chloromonas،Ankistrodesmus و Raphidonema را یافت که موجب تغییر رنگ یخ و برف می شوند. برخی گونه ها در فضله احشام و حتی حیوانات وحشی نیز گزارش شده اند. ب- حفظ و ذخیره سازی: به دو روش مایع و خشک می توان جلبکهای آب شیرین را ذخیره سازی نمود. در روش مایع استفاده از الکل به طور مستقیه به دلیل آبگیری شدید نمونه ها و صدمه زدن به ساختمان ظریف آنها پیشنهاد نمی شود. از محلولهای زیر می توان جهت تثبیت نمونه ها استفاده کرد. لازم به ذکر است که به طور موردی می توان تغییراتی در محلولهای تثبیت کننده ایجاد نمود.1- محلول 6،3،1: این نام، اختصاری از شش واحد آب به همراه سه واحد الکل 95% و یک واحد فرمالین تجاری 37% می باشد. این محلول جهت تثبیت جلبکهای ظریف مناسب است.2- محلولFAA : شامل 35 میلی لیتر آب، 10 میلی لیتر فرمالین تجاری 37% ، 5 میلی لیتر اسید استیک خالص و 50 میلی لیتر الکل 95% می باشد. امکان جایگزینی اسید پروپیونیک نیز با اسید استیک وجود دارد. این محلول نیز برای تثبیت جلبکهای ظریف قابل استفاده بوده اما برای ذخیره سازی داینوفلاژلاها مناسب نیست زیرا موجب حل شدن دیواره آنها می شود. این ماده برای رنگ آمیزی و مطالعات سیتولوژیک بعدی نمونه ها نیز مناسب است.3- فرمالین 37% : محلول فرمالین تجاری را می توان به نسبت یک به ده یا یک به بیست با آب حاوی نمونه ها برای تثبیت ضروری جلبکها به کار برد. در برخی منابع نیز به ترکیبی از 5 میلی لیتر فرمالدئید، 2 میلی لیتر اسید استیک و 93 میلی لیتر آب و یا محلول دیگری با ترکیب 5 میلی لیتر فرمالدئید، 3 میلی لیتر اسید استیک، 20 میلی لیتر گلیسرین و 72 میلی لیتر آب اشاره شده است. 4- محلول لوگول: این محلول شامل 300 میلی لیتر آب، 2 گرم یدید پتاسیم و 1 گرم کریستال ید می باشد. محلولی شامل سه قطره از ماده فوق را در 100 میلی لیتر آب حاوی نمونه ها برای نگهداری جلبکهای میکرو برای یک دوره چند ماهه تا یکساله به کار می گیرند. 5- محلول ید دار: شامل 200 میلی لیتر آب، 10 گرم یدین، 200 گرم یدید پتاسیم و 20 میلی لیتر اسید استیک گلاسیال می باشد. این ماده جهت تثبیت و کشتن نمونه ها و تعیین نشاسته آنها به کار می رود و موجب می گردد تا نمونه ها به رنگ آبی تیره تا ارغوانی یا سیاه در آیند.6- محلول حاوی سولفات مس: شامل 2/0 گرم سولفات مس در 35 میلی لیتر آب، 5 میلی لیتر اسید استیک، 50 میلی لیتر الکل اتیلیک و 10 میلی لیتر فرمالدئیئ است. این محلول حهت تثبیت رنگ نمونه ها کاربرد دارد. علاوه بر این، محلول فوق موجب آبگیری تدریجی نمونه ها شده و امکان تهیه مقاطع میکروسکوپی با پارافین از آنها را فراهم می آورد. 7- محلول کیف: ترکیب این تثبیت کننده شامل 90 میلی لیتر الکل 50%، 5 میلی لیتر فرمالدئید، 5/2 میلی لیتر گلیسرین، 5/2 میلی لیتر اسید استیک، 10 گرم کلرید مس و 5/1 گرم نیترات آمونیوم می باشد. این محلول موجب آبگیری و رنگ آمیزی نمونه ها می شود. مدت زمان تثبیت نونه های ظریف در این محلول یک روز اما برای برخی نمونه ها تا ده روز است.8- محلول دی اکسون: شامل 50 میلی لیتر دی اکسون، 6 میلی لیتر فرمالین، 5 میلی لیتر اسید استیک و 39 میلی لیتر آب می باشد. البته می توان این محلول را به صورت خالص و بدون فرمالین و اسید استیک استفاده نمود. 9- محلول ذخیره سازی برای مطالعات DNA : برای تجزیه و تحلیل داده های DNA بخش کوچکی از جلبکها در حد دو تا چند سانتی متر را در الکل اتانول تقریبا خالص فریز کرد یا آنها را در سیلیکا ژل خشک نمود، اما در هر حال نباید از فرمالین استفاده کرد. ذخیره سازی خشک: در این روش نمونه های جلبکی را روی ورقه ای از میکا یا سلوفان خشک می کنند. برخی جلبکها نیاز به پرس نداشته و تنها در محیطی گرم باقی می مانند. در صورت پرس کردن نمونه ها، باید آنها را توسط کاغذ روغنی، پلاستیک یا پارچه مشمعی پوشاند. این نمونه ها باید با دقت و لطافت مورد مطالعه و جابجایی قرار گیرند. برای مطالعه نمونه های هرباریومی باید چند قطره آب به آنها افزود تا پس از مدتی متورم شده و به آسانی از کاغذ جدا شوند. پ- مطالعه میکروسکوپی نمونه ها: جهت مطالعه انواع جلبکها به غیر از سیانوباکترها که اندازه سلول در آنها بسیار کوچکتر از انواع یوکاریوتی است، می توان از میکروسکوپهای نوری به راحتی استفاده نمود. همچنین برای مطالعه انواع بزرگ مانند خانواده کارا از بینیکولار نیز بهره می گیرند. برای تشخیص بهتر رنگیزه ها بهتر است که نمونه ها در روشنایی روز یا با استفاده از یک لامپ حبابی آبی یا فیلتر آبی مشاهده شوند. جهت اندازه گیری نمونه ها که از عوامل مهم در شناسایی به شمار می رود باید میکروسکوپ را با ابزار اندازه گیری یا میکرومتر کالیبره کرد. نمونه ها را در حجم کم و در اندازه کوچک استفاده نموده و در سطح اسلاید پراکنده سازید. جهت بررسی دیاتومه ها باید سلول را از کلروپلاست و اندامکها خالی کرده و به مطالعه دیواره پرداخت. جهت شناسایی تا حد جنس ، خالی کردن محتوی سلول از روش جوشاندن در اسید قابل استفاده است. می توان اسلاید حاوی قطره ای از آب حاوی نمونه ها را روی شعله قرار داد تا پس از جوشیدن آب در ظرف چند ثانیه، قطره ای آب یا گلیسرین 5% به آن افزوده و به مطالعه نمونه ها پرداخت. از رنگهای مورد استفاده در مطالعه جلبکها می توان به آبی آنیلین ( محلول آبی 1% با HCL مولار 4%)، آبی تولوئیدن ( محلول آبی 05/0%)، سبز تند، فوشین اسیدی، پرمنگنات پتاسیم ( محلول آبی 2%) و رنگهای ویژه برای گروههای مختلف اشاره نمود. در موارد بسیاری رنگ طبیعی جلبکها تا حدود زیادی از بین می رود، اما برای تثبیت نسبی رنگها می توان از روش افزودن سولفات مس به محلولها استفاده نمود. برای تشخیص و نگهداری برخی ضمایم سلولی مانند هسته و پیرنوئید رنگ هایی مانند سبز تند ( فاست گرین) را به محلول تثبیت کننده می افزایند. از جوهر هندی برای تشخیص موسیلاژ و برخی ساختارها مانند تاژک استفاده می شود. برای جلبکهای رشته ای و تشخیص هسته، پیرنوئید و سایر ضمایم سلولی معمولا از رنگ هموتوکسیلین- آهن بهره می گیرند. برای اضافه نمودن رنگ به محلول تثبیت کننده ابتدا باید آنرا به مقدار 5/0 تا 5 گرم در 100 میلی لیتر لاکتوفنل و 1 تا 2 میلی لیتر اسید استیک حل نمود. برای تثبیت نمونه های رنگ شده محلول گلیسرین یا مواد مشابه را به کار می گیرند. چنین تثبیت کننده های برای نمونه های تک سلولی مناسب نیستند. جهت تثبیت نمونه بر روی لام یا اسلاید ( مونته کردن) باید از محلولی شامل فنل، اسید لاکتیک و گلیسرین استفاده کرد. یکی از فرمولهای متداول برای این محلول شامل 20 میلی لیتر فنل حل شده، 20 میلی لیتر اسید لاکتیک، 40 میلی لیتر گلیسرین و 20 میلی لیتر آب است. می توان به جای اسید لاکتیک نیز از آب استفاده کرد. می توان محلول فوق را با رنگ مورد نظر به کار برد. برای تهیه اسلایدهای دائمی جهت مطالعات طولانی مدت، به جای گلیسیرین از گلیسرین- ژل استفاده می کنند. برای استفاده از این محلول جایگزینی تدریجی گلیسرین خالص به جای آب ضروری است. ترکیب این محلول شامل 5 گرم ژلاتین، 5/0 گرم فنل در 10 قطره آب، 30 میلی لیتر گلیسرین و 30 میلی لیتر آب می باشد. ابتدا ژلاتین را در آب گرم 35 درجه سانتی گراد حل نموده و نیز فنل را در آب حل می کنیم و سپس سایر مواد را به آن می افزاییم. محلول دیی اکسون- بالزام نیز جایگزین مناسبی برای محلول گلیسرین- ژل است. برای این کار نمونه های تثبیت و رنگ شده را به جای گلیسرین از محلولهای دی اکسون با غلظتهای مختلف عبور داده و سپس در محلول 10% بالزام در دی اکسون تثبیت می کنند. برای نمونه های ظریفتر میزان بالزام را باید کاهش داد. جهت بررسیهای دقیق تر استفاده از درشتنمایی بالای میکروسکوپ نوری، میکروسکوپهای اختلاف فاز، تکنیکهای میکروسکوپ الکترونی نگاره و گذاره، تکنیک های مناسب جهت شمارش تعداد و تعیین محتوی بیوشیمیایی و رنگیزه ها ضروری است. ت- ثبت اطلاعات:اطلاعات لازم جهت تثبت در دفترچه اطلاعات در مورد هر نمونه به جند دسته تقسیم می شوند. در یک مورد باید به ثبت اطلاعات محیطی پرداخت. در این زمینه نوع زیستگاه نمونه مورد نظر اعم از آب شیرین، آب شور یا لب شور، هوا یا خاک باید ثبت گردد. نوع محیط آبی مانند دریا، دریاچه، استخر، نهر و کانال و سایر موارد مورد نیاز است. اطلاعات توپوگرافی و طول و عرض جغرافیایی منطقه مورد نظر، نام جمع آوری کننده و تاریخ جمع آوری نیز مهم هستند. در مورد هر نمونه اطلاعاتی از قبیل نوع و ساختار ریسه، متحرک یا غیر متحرک بودن جلبک، رنگ طبیعی نمونه در منطقه ضروری هستند. موقعیت جلبک در محیط مانند شناور، غوطه ور، کف زی، حاشیه زی، متصل، اندوفیت و اپی فیت و گاها چند مورد از موارد ذکر شده نیاز به ثبت دارند. در صورت اتصال نمونه به محیط زنده یا غیر زنده، نوع آن ثبت گردد. برخی از اطلاعات نیز در آزمایشگاه و به کمک میکروسکوپ قابل تشخیص هستند. مواردی مانند حضور موسیلاژ به صورت عمومی یا اختصاصی برای هر رشته، حقیقی یا کاذب بودن انشعابات در انواع رشته ای، نظم سلولها و تماس آنها در داخل رشته ها، قطر رشته، شکل سلولهای منفرد، وجود انقباض یا فشردگی میانی در سلول و وجود خارهای سلولی در تشخیص نمونه از اهمیت بالایی برخوردارند. به حضور و موقعیت هتروسیست، آکی نیت، تاژک و لکه چشمی دقت کنید. طول و قطر هر سلول، تعداد پیرنوئید در هر پلاست، تعداد پلاستها در هر سلول و شکل و موقعیت آنها از صفات مهم هستند. در مورد انوع کلنی، ثبت صفاتی مانند باقی ماندن دیواره سلول مادر، نظم سلولها در کلنی، اشکال کلنی، موقعست سلولها در داخل کلنی ضروری است. جمع آوری جلبکهای دریازیالف: جمع آوری و نمونه برداری: لوازم مورد نیاز برای جمع آوری نمونه های دریازی شامل چند عدد سطل برای حمل نمونه ها، تعدادی کیسه پلاستیکی برای جدا کردن نمونه های بزرگ، چند ظرف درب دار حاوی محلولهای تثبیت کننده مانند فرمالین برای جمع آوری نمونه های کوچک اما مهم، کیسه یخ و ابزارهای معمول جهت نمونه برداری مانند چکمه یا کفش مناسب، چاقو، قیچی و دفترچه یادداشت هستند. برای نمونه برداری از جلبکهای بخشهای عمقی از روشهای لایروبی نیز استفاده می شود. روشهای غواصی و بهره برداری تجاری نیز مورد استفاده هستند. بسیاری از نمونه های عالی را می توان در بین نمونه های رانده شده یا دریفت یافت. این نمونه ها، جلبکهایی هستند که در منطقه جزر و مدی یا نقاط کم عمق یافت می شوند اما به آن نقاط تعلق ندارند. لذا این نمونه ها اطلاعاتی در مورد زیستگاه، پراکنش و اکولوژی خود ارائه نمی دهند. اما از نظر تاکسونومیکی بسیار پرارزش بوده و امروزه برخی گونه ها تنها بر اساس نمونه های دریفت شناسایی شده اند. نمونه های متصل را حتما با قلاب و پایه جمع آوری نمایید. می توان تمامی نمونه های متعلق به یک نقطه را در یک کیسه پلاستیکی یا کیف نمناک با شماره اختصاصی برای هر نمونه قرار داد. به رویشهای کف (Bentic ) دریاها، فلور دریایی جلبکهای متصل و سواحل دریاها و نیز گیاهان دانه دار اندک موجود در این اکوسیستم ها، علف دریایی (Seaweed ) گویند. همچنین رویش بخش رویی(Pelagic ) دریاها که بخشی از توده آب به حساب می آیند، فیتوپلانکتون نامیده می شود. علف های دریایی اکثرا قابل رویت بوده اما انواع میکروسکوپی فراوانی نیز مانند دیاتومه ها و سیانوباکترها در میان آنها موجودند. سه گروه اصلی علف های دریایی شامل جلبکهای سبز، قهوه ای و قرمز هستند. گیاهان دانه دار نیز عموما در زیستگاههای ساحلی فراوانند. فیتوپلانکتونها گیاهان غیر متصل و شناور آزاد هستند که به همراه جریان آب حرکت دارند. این موجودات اغلب تک سلولی و با اندازه های میکروسکوپی بوده و 95% پوشش دریاها را تشکیل می دهند. جهت نمونه برداری از جلبکهای یک اکوسیستم، بررسی هر دو گروه پیش گفته ضروری است. بدین منظور بررسی نقاط مختلف اکوسیستم دریا نقش مهمی در تامین تنوع نمونه های جمع آوری شده خواهد داشت. بسیاری از جلبکهای بزرگ در چرخه زندگی خود دارای سه گیاه مجزا شامل گامتوفیت نر، گامتوفیت ماده و اسپوروفیت هستند، بنابراین باید سعی کرد که چندین نماینده از یک نمونه تهیه کرد. سواحل مواج و طوفانی که تحت اثر امواج باشند فقیر از علف های دریایی هستند در حالی که سواحل نقاطی مانند خورها و خلیج های کوچک که معمولا آرام هستند دارای پوشش غنی می باشند. جهت جمع آوری نمونه ها در نقاط ساحلی بهترین زمان، زمان جزیر است تا هجوم امواج به ساحل نمونه برداری را با مشکل مواجه نسازد. جمع آوری باید از نقاط مرتفع نر به سمت عمق انجام گیرد تا تمامی نمونه ها تازه بوده و در اثر خشکی چروکیده نشوند. در سطوح بالایی برخی از گونه ها ی کوچک در سطح صخره ها به صورت پوسته ای رشد می کنند که گاها از دید افراد مبتدی دور می مانند. برخی نمونه ها درون چاله های کوچک یا در لبه خط ساحلی متاثر از امواج حضور دارند. برای جمع آوری گونه های اپی فیت و اندوفیت مانند گونه های آب شیرین زی، بخشی از میزبان را نیز بر می دارند. توده های خاک و کلوخ حاوی جلبکها به طور کامل به آزمایشگاه انتقال داده می شوند تا گونه های فراوان موجود در آنها مورد بررسی قرار گیرند. در سطوح پایین تر باید به شکاف سنگها و صخره های برآمده از آب توجه کرد زیرا برخی نمونه ها که تحمل حضور بلند مدت در اتمسفر را ندارند در این نقاط گرد می آیند. با بررسی شکاف ضخره ها، دیواره های ساحلی، فضولات پرندگان و برکه ها و آبگیرهای مناطق ساحلی و مدی می توان به نمونه های متفاوتی دست یافت. قطعات صدفی، اسفنج ها و مرجانها به ویژه اگر سبز رنگ به نظر آیند، احتمالا دارای جلبکهای سبز هستند. نواحی شنی و ماسه ای دور از خط امواج و نزدیک به آن می تواند دارای انواعی از گونه های کنده و رانده شده از دریا در اثر باد یا امواج باشد. در بین گیاهان مانگرو نیز نمونه های بسیاری بر روی ریشه آنها یافت می شوند. حتی اشیاء متحرک درون آب نیز فلور مخصوص به خود را دارند، بنا براین بدنه قایق ها، پشت لاک پشتهای دریایی و خرچنگهای آبزی می توانند حامل چندین گونه جلبکی باشند. ب- حفظ و ذخیره سازی نمونه ها:پس از پایان جمع آوری روزانه، نمونه ها باید به سرعت تثبیت یا ذخیره سازی شوند. ذخیره سازی را می توان در ساحل و با کمک چند قوطی یا گالن حلبی به ظرفیت تقریبی 20 لیتر انجام داد. به این منظور باید با ترکیب نمودن آب دریا و فرمالین تجاری در نهایت به محلول 3% دست یافت. این ظروف قابلیت نگهداری نمونه ها تا چند ماه را دارند، در حالی که ظروف شیشه ای در مجاورت نور باعث فساد نمونه ها خواهند شد. کیسه های پلاستیکی حاوی نمونه ها نیز باید از این محلول پر شوند. تاریکی و سرمای مناسب شرایط بهینه برای نگهداری نمونه ها هستند در حالی که فریز کردن نمونه ها موجب حساس و نازک شدن آنها می شود، لذا تا حد امکان از این کار پرهیز نمایید. در صورتی که نمونه ها برای مطالعات DNA جمع آوری می شوند باید از الکل اتانول یا سیلیکا ژل استفاده نمود. نمونهای ظریف یابد حتما در محلولهای نگهدارنده تثبیت شوند در حالی که نمونه های سخت و زبر را می توان در یک پارچه یا پلاستیک نمدار پیچید. نمونه های ظریف باید در آب دریا که ترجیحا سرد و فیلتر شده است نگهداری شوند زیرا آب شیرین موجب تغییر رنگ سریع نمونه ها خواهد شد. پ- ثبت اطلاعات:نام محلی، رسمی و مختصات جغرافیایی محل جمع آوری، تاریخ جمع آوری، نام جمع آوری کننده، نوع زیستگاه، عمق و دمای آب، دمای محیط و خصوصیات اقلیمی از اطلاعاتی هستند که باید در منطقه مورد یررسی ثبت گردند. یک نمونه تنها وقتی دارای ارزش است که جزئیات خاص آن نیز ثبت شوند، زیرا بسیاری از صفات نمونه ها پس از پرس و ذخیره سازی تغییر یافته و قابل شناسایی نیستند. لذا اطلاعاتی شامل تیپ رویشی، اندازه شامل ارتفاع و عرض، رنگ طبیعی، جنبه های تنوع در منطقه، میزان غالبیت در محیط، همزیستی یا ارتباطات دیگر با سایر گونه ها و نوع بستر باید ثبت شوند. جهت ثبت این اطلاعات بهتر است که برگه های مخصوصی تهیه شده و با شماره های ویژه برای هر نمونه، اطلاعات پیش گفته در آن نوشته شوند. شماره های روی برگه ها حتی الامکان باید برای نمونه های جمع آوری شده از یک منطقه به طور متوالی در نظر گرفته شوند. ت- خشک کردن نمونه ها:پرس کردن بهترین روش برای حفظ یک جلبک دریایی یزرگ می باشد. نمونه های پرش شده که در تاریکی و دور از دسترس حشرات قرار گیرند، تا مدتها باقی می مانند. چنین نمونه هایی رنگ نمی بازند. علاوه بر این علاقه حشرات به گیاهان پرس شده خشکی زی بسیار بیشتر از نمونه های آبزی است. مهمترین عیب نمونه های پرس شده، آبدهی مجدد آنها جهت آزمایشات مختلف تشریحی است. روشهای مختلفی برای خشک کردن نمونه ها بر حسب ساختار رویشی آنها وجود دارد. بر این اساس می توان نمونه ها را به چهار گروه تقسیم نمود؛ انواع رشته ای با انشعابات ظریفی که در بیرون از آب به یکدیگر می پیچند، انواع پرده ای که بسیار نازک، شل و ورقه ای شکل هستند، انواع زبر و خشن که نسبتا از انشعابات و پهنک ضخیم تشکیل می شوند و انواع صخره ای و مرجانی که شامل جلبکهای صخره زی و پوسته زی و نیز جلبکهای زبر حاوی کربنات کلسیم یا آهک می باشند. به عنوان مثال نمونه های زبر باید مدتی را در آب شیرین بمانند تا از رسوب نمک در آنها جلوگیری شود، در حالی که نمونه های پرده ای و رشته ای اگر در اّ شیسرین قرار داده شوند، رنگیزه آنها دچار تغییر خواهد شد. اگر نمونه ها دارای اجزای سخت مانند هولدفست در کلپ ها، کیسه های هوا یا رسپتاکل هستند، قبل از پرس نمودن آنها باید به اصلاح و مرتی نمودن اجزای فوق بپردازید. انوالع زبر به زمان زیادی برای خشک شدن نیاز دارند در حالی که نمونه های صخرخ زی و پوسته زی بدون پرس شدن خشک می شوند. دو روش متفاوت برای خشک کردن جلبکها پیشنهاد می شود. نمونه های پوسته زی که به همراه بخشی از مواد بستر خود مانند سنگ، صدف و غیره و گاها در طول خط ساحلی جمع آوری شده اند، به طور مستقیم در هوا خشک شده و در جعبه های با اندازه مناسب در محلی خشک نگهداری می شوند. همچنین نمونه های بزرگ که شکل غیر قابل تغییر داشته و صاف و یکدست نیستند، اغلب با پرس شدن آسیب می بینند، لذا آنها نیز باید در مجاورت هوا خشک شوند. برای پرس کردن سایر نمونه ها، ابتدا باید نمونه ها را از هر گونه آلودگی، گل و لای، جانوران متصل و سایر عوامل عاری نمود. بدین منظور می توان از یک سینی سفید که از آب دریا پر شده است استفاده کرد. به منظور پیشگیری از در هم پیجیدن و مچاله شدن، آنها را در ظروف سینی بزرگ که نیمی از آن از آب دریا یا آب شیرین پر شده قرار داده و یک ورقه شیشه ای در زیر آنها قرار می دهند تا نمونه به راحتی بر روی آن پخش شود. سپس به آرامی نمونه را روی یک روزنامه قرار داده و بر روی آن پارچه ای توری می گذارند. در زیر و روی نمونه دو ورقه محکم از کاغذ قرار داده و سپس نمونه های دیگر را روی آن می چینند. پس از یک هفته روزنامه ها را تعویض نموده و در پایان نمونه خشک شده را به کاغذ هرباریومی انتقال می دهیم. سپس برچسب حاوی اطلاعاتی شامل نام علمی، تاریخ جمع آوری، نام جمع آوری کننده، نام شناسایی کننده و اطلاعات زیستگاهی نمونه بر روی کاغذ هرباریومی نصب می شود.