خارق العاده بودن دانشمندان قدیم یا تنبلی دانشمندان امروزی!!!

[نو آور]

ممنون از جستار زیبائی که مطرح نموده اید

دانشمندان قدیم ایرانی مشکلاتی داشته اند، از جمله تامین مالی پروژه های تحقیقاتی. به جز موارد استثنائی مانند برخی اطباء قدیم که قادر بوده اند هزینه های پژوهشی مجموعه درمانی خود را تا حدودی تامین کنند، سایر دانشمندان، برای دسترسی به منابع اطلاعاتی مثل کتب دست نویس یا چاپ سنگی(که در زمانهای قدیم کالائی گرانقیمت بوده است) ، برای ساخت مراکز تحقیقی مثل رصدخانه مراغه و ... متکی به نظر دربار برای تامین بودجه بوده اند. یکی از دلایل پیشرفت سریع امپراطوری بریتانیا در قرن 17، حمایت شدید خانواده ملکه از انجمن علمی سلطنتی بوده است(که در دوره ای نیوتن ریاست آن را بر عهده داشت).
بسیاری از پیشرفتها مثل تدوین تقویم جلالی، ساخت ساعتهای اولیه توسط دانشمندان مسلمان، رصدخانه ها، چهارطاقیها، پیشرفتهای معماری ایرانی و اسلامی، ساخت جنگ افزار، ساخت قناتها و آب انبارها، راه سازی به سبک ساسانی، حتی پیشرفت ادبیات غنی و ...مرهون حمایتهای موردی پادشاهان و خلفا، آن هم برای تامین نیازهای خودشان بوده است.
بنابراین، وقتی پولی برای پژوهش میدانی، صنعتی و عملی آزمایشگاهی در میان نباشد، خود به خود دانشهای کم خرج بیشتر توسعه می یابند مثل علوم عقلی، علوم نقلی و کلامی مانند عرفان، فقه، حکمت، فلسفه، منطق، شعر و ....که در ایران، در سطحی پیشتاز، بیشتر هم توسط برخی نوابغ روزگار دنبال می شده است.
به جز این، متاسفانه مسئله مالکیت فکری در جوامع مسلمان، مغفول و مجهول مانده بود. درست عکس کشورهای پیشرفته امروزی که دادگاههای باستانی آنها، با جدیت تمام از حقوق معنوی مخترعین و پدیدآورندگان آثار حمایت می کردند.
در مورد دانشمندان امروزی نیز، وضع کمابیش همانگونه است. تا دولت، برای دستیابی به فن آوری هسته ای، صنعت هوا-فضا، صنایع موشکی و ... ردیف اعتباری و تشکل سازمانی اختصاص نداده بود، چنین فن آوریهائی در اختیار دانشمندان قرار نگرفت.
گه گاه هم، پیشرفتهائی توسط بخشهای دانشگاهی یا به صورت محدودتر، توسط بخشهای R & D در صنایع خصوصی صورت می پذیرد.
بنابراین، مکانیسمهای صحیح در مدیریت دولتی و نیز روند اقتصادی سالم، باعث ایجاد انگیزه در دانشمندان و مهندسان امروزی می شود.