"روجا" مجموعه اشعار طبری نیما

[م.محسن]

وَهار کو اِیننِ، او تیاون وونُ / اَمی هَراز، اَژدرِ هارِ مونُّ

فیه زنُّ دَره رِ سر جو شونُ / مُّنِ فکر وُنَ یکسونُ


بهار که می آید آب گل آلود می شود / رودخانه ما به اژدها شبیه است

پارو می کشد و دره را سرازیر می رود / فکر من و (حالت) او یکسان است



*********************************************


کِرکویی کو اِینِ، بال کَشنِ اویِ سر / نَمونِّ وی، مِهِ دِله شَنُّ پر

جُمُسِّ شِ خوت، اِتی برابر / کو گُنی بوردُ نِساءِ تؤنِ وَر


(مرغ) کوکویی که می آید و بر آب بال می کشد/ می نماید که در دل مه پر می ریزد

خود را چنان در برابرت می جنباند / گویی رفت و در کنارت نا ایستاده است



*********************************************


تو نَدا تا، وِ هیچ زور نارنُ / جُمام اسپ تور، راه روز گُذارنُ

مه کو هَمَسّ نَوِیِ لو نَوارنُ / مرد کو دل نسوتُ اشک نیارنُ


نخ نتابیده هیچ نیرو ندارد / یاسب جوان تو را در میان راه می گذارد

مِه تا متراکم نشد کوه نمی بارد / مرد تا دل سوخته نباشد اشک نمی ریزد


"روجا" مجموعه اشعار طبری نیما