"روجا" مجموعه اشعار طبری نیما

[م.محسن]

اسپیدِ دِو،گُنی کی وِ تی جَد وِ / پارین دِکاشتِ فِک،گُنی وِ قَد وِ

هزار وِیُ،اَتا نَوِ نه صد وِ / وی زرتش گپُ،بَئُوتِ صد وِ


می گویی که دیو سپید جد تو بود / درخت بید دوساله قدش بود

هزار بود و نه یکی بود و صد بود / این گفته زرتشت است که او صد بود



*********************************************

دیو سخن می جا نَپِرس، درازُ / هر چی بُواُم می سخن، اَغازُ

اَنّی گُمِ کو تو گُنی، هرازُ / اَنّی خومُّ کو پندارنی، اَوازُ


سخن دیو از من نپرس که دراز است / هر چه بگویم سخن را آغاز است

آنقدر می گویم که گویی رودخانه است / آنقدر می خوانم که می پنداری آواز است



*********************************************


زنگی وَچه، شِ چِش تو نده تو / بِنِه روز تش، اَمارِ خو نده تو

خیال مُنی رِ راهرو نده تو / نایِش، میرمُ مُن اندو نده تو


بچه زنگی چشمت را تاب مده، تاب / از همان روز اول به آتش مان عادت نده

خیال مرا تو راه تکاپو مده / نگاه نکن، می میرم، مرا اندوه مده


"روجا" مجموعه اشعار طبری نیما