هی روزگار....

[sr hesabi]

روزی گذشت پادشهی از گذرگهی ******** فریاد شوق برسرهر كوی وبام خواست

پرسید زان میانه یكی كودك یتیم ******* كاین تابناك چیست كه برتاج پادشاست

آن یك جواب داد چه دانیم ما كه چیست ******* پیداست آنقدر كه متاعی گرانبهاست

نزدیك رفت پیرزنی كوژ پشت و گفت ******* این اشك دیده من وخون دل شماست

مارا به رخت وچوب شبانی فریفته است ******** این گرگ سالهاست كه با گله آشناست

آن پارسا كه ده خرد و ملك رهزن است ******* آن پادشا كه مال رعیت خورد گداست

بر قطره سرشك یتیمان نظاره كن ******* تا بنگری كه روشنی گوهر از كجاست

پروین به كجروان سخن از راستی چه سود ******* كو آنچنان كسی كه نرنجد زحرف راست

منبع:دیوان پروین اعتصامی