عجیب ترین مزه هایی که دانشمندان چشیده اند

[Almas Parsi]

عجیب ترین مزه هایی که دانشمندان چشیده اند

کنجکاوی درباره جهان بسیاری از دانشمندان و پژوهشگران که تشنه افزایش دانسته های خود هستند را به اقدام های عجیبی وا داشته است.
یکی از این موارد چشیدن مزه های مختلف بوده و از دانشمندان اولیه شامل پزشکانی که برای شناساییدیابت به نوشیدن ادرار اقدام کرده تا کاوشگران امروزی که گونه های جدید جانوری مزه کرده اند را در بر می گیرد. پیشرفت فناوری چشیدن، مزه های جدیدی را امکان پذیر ساخته که از آن جمله می توان به آب چند میلیارد ساله و اسکوئیدهای اعماق اقیانوس اشاره کرد. در ادامه این مطلب برخی از عجیب ترین نمونه ها در این زمینه را معرفی می کنیم.

حیات دریایی

چشیدن مزه گونه های مورد مطالعه یکی از بخش های فعالیت زیست شناسان دریایی را تشکیل می دهد. سوپ پلانکتون، اسکویید خون آشام و یا کرم های لوله ای اعماق اقیانوس برخی از عجیب ترین نمونه هایی هستند که خورده شده اند. دانشمندانی که در مناطق کم عمق و ساحلی فعالیت کرده اند نیز انتخاب هایی مانند غده جنسی خارپشت دریایی داشته اند.
حیوانات

دانشمندان در دهه 1800 تنها بر اساس علاقمندی هایشان به خوردن گونه های مورد مطالعه نمی پرداخته و مزه تمامی گونه ها را می چشیدند. "چارلز داروین" مشهورترین فرد در میان این همه چیزخواران کنجکاو بوده است. از جغد قهوه ای تا لاک پشت و آرمادیلو، داروین مزه هر حیوانی که با وی مواجه می شد را می چشید. "ویلیام باکلند"، زمین شناس و دیرین شناس، یکی دیگر از این افراد مشهور است که گفته می شود مزه موش، موش کور و حتی بقایای قلب شاه لویی چهاردهم را چشیده است!
حشرات

خوردن حشرات مساله عجیبی محسوب نمی شود. آنها منبع بسیار خوبی از پروتئین بوده و در بسیاری از فرهنگ های جهان غذاهای مختلفی از حشرات درست می شود. اما برخی حشره شناسان پا را فراتر نهاده و به نام علم اقدام های عجیبی انجام داده اند. به عنوان مثال، بسیاری از دانشمندان اغلب از میان وعده گونه های غیر غذایی مانند سنبله های ذرت مصرف کرده تا دانشجویان و یا روزنامه نگاران را به خوردن حشرات متقاعد کنند.
گوشت یخ زده

نمونه ای تایید شده از دانشگاه آلاسکا وجود دارد که طی آن "دیل گوتری"، دیرین شناس، و همکارانش از بافت اضافی گردن لاشه 36 هزار ساله یک گاومیش کوهان دار آمریکایی که به نام "بلو بیب" شناخته می شد، خورشت درست کرده و خورده اند. به گفته گوتری، گوشت بسیار سفت بوده و بوی قوی "پلیستوسن" داشته است.
یخ باستانی

ذوب کردن یخ طی نسل های متمادی منبع خوبی برای تامین آب شرب و شست و شو در قطب برای کاوشگران بوده است. در این میان، نمونه برداری از یخ های قدیمی برای بررسی شرایط آب و هوایی در گذشته به این معنی بوده است که دانشمندان می توانند به واقع مزه گذشته را بچشند.
قدیمی ترین آب

قدیمی ترین یخ های جهان به واسطه فشار، ناخالصی های خود را از دست داده و مزه خوبی داشته اند، اما به گفته "باربارا شروود لولار"، قدیمی ترین آب زمین مزه بسیار بدی دارد. لولار و همکارانش آبی به قدمت 2.6 میلیارد سال را در معدنی زیر سطح زمین در اونتاریو کانادا کشف کرده اند. این آب غنی از مواد معدنی مانند آهن و نمک بوده و نسبت به آب لوله کشی چسبناک تر بوده است.
خودآزمایی

"بری مارشال"، دانشمند استرالیایی، محتویات ظرف کشت میکروب حاوی "اچ. پیلوری" را برای اثبات این که باکتری موجب زخم معده می شود، نوشیده است. این اقدام در ابتدا مورد توجه قرار نگرفت، اما پیشرفت زخم معده مارشال نخستین سنگ بنای اثبات ارتباط میان این دو موضوع بود. بری مارشال در سال 2005 به واسطه همکاری بلند مدت با "رابین وارن" برای کشف رابطه بین اچ. پیلوری و بیماری زخم گوارشی برنده جایزه نوبل پزشکی شد.
تشخیص بیماری

در شرایطی که پزشکان اولیه به واسطه دانش اندک و یا درک نادرست از بدن، برخی نشانه های بیماری ها را نادیده می گرفتند، اما دیابت یکی از بیماری های بوده که با امتحان مزه می شد آن را تشخیص داد. تنها مشکل این بود که آزمونگر باید مزه ادرار فرد بیمار را می چشید. افراد مبتلا به دیابت ادرار شیرین مزه تولید می کنند. در کنار تکرر ادرار و کاهش وزن، ادرار شیرین یکی از نشانه هایی بود که به دانشمندان در مسیر کشف انسولین کمک کرد.

منبع : زیست نیوز