سلام
ممنون از بحث خوبی که ایجاد کردید
همون طور که من از مقالات بهره گرفتم و فکر میکنم ، رفتار چیزی است که شخصیت انسان رو نشون میده و تا حدودی میسازه یعنی مثلا اگه یه غریبه من رو برای اولین بار ببینه من در واقع با اون رفتاری که دارم شخصیت خودم رو در اولین دیدار نشون میدم حتی اگه من شخصیتم جوره دیگه ای باشه...
پس اگه من در رفتار با یک غریبه یا هر فردی زیاده روی کنم (مثلا زیاد محبت کنم یا زیاد بی میلی کنم) هم در آینده به خودم ضرر میرسه هم شاید به کسی که بهش بی میلی کردم بعدا نیاز داشته باشم یا.... که دیگه نمیتونم رفتار قبلیمو داشته باشم و این تغییر رفتاری بازهم منو اذیت خواهد کرد(باید رفتارم رو با اون فرد بهتر کنم که چون بی میل نسبت به اون فرد بودم برام سخته)
واگر زیاد محبت کنم شاید اون فرد از من در انجام کارهایش سوء استفاده کنه یا.... که من باز هم چون باید دیگه با اون فرد سنگین رفتار کنم بازهم من دچار تغییر رفتاری میشم و اذیت میشم
از نظر من جواب سوال اولتون اینه که باید فرد مقابلتو بشناسی و بااو به شیوه رفتار خود او معتدلانه رفتار کرد مثلا یک فرد اونقدر فهمیده یا بزرگ شده که وقتی زیاد باهاش میخندی ظزفیتشو داره ودر جایی که نباید بخنده هم نمیخنده اما خیلی ها در جایی هم که نباید بخندند هم میخندند
در جواب سوال دو شما فکر کنم در جواب سوال اول یه جورایی جواب داده باشم که به درک و فهم و ظرفیت فرد مقابل نیز وابسته است..
علاقه مندی ها (Bookmarks)