رابطه اميد به زندگی و باور به موعود ارتباطی مستقيم است

[نارون1]

يك روانشناس با بيان اينكه اميد به زندگی اخيرا در بحث روانشناسی مثبت نگر بسيار مورد توجه قرار گرفته است افزود: اين موج روانشناسی با آموزه های مذهبی و اعتقاد به روز موعود مرتبط است يعنی اميد به زندگی و باور به موعود رابطه مستقيمی دارند.

دكتر شاهرخ مكوند حسينی، يك روانشناس در گفت‌وگو با خبرگزاری بين‌المللی قرآن(ايكنا) شعبه سمنان، گفت: افرادی كه به روز موعود معتقدند ديد خوشبينانه تری به زندگی دارند و معتقدند مهدی می‌آيد و با خود عدل، انصاف، صللح و آرامش را می‌آورد و برای همين همه سختی ها را تحمل می‌كنند تا در سايه عدالت وعده داده شده به آسايش برسند.

اين روانشناس اظهار كرد: اين افراد در زندگی نوعی استمرار دارند و در راه مثبت تلاش می‌كنند و اميد دارند مهدی موعود ظهور می‌كند و آنها به ايده آلهايشان خواهند رسيد و اين نوع نگاه در فرهنگ شيعه بسيار پررنگ تر و در مساجد و جلسات مذهبی بسيار تبليغ شده و باعث می‌شود اميد به زندگی تقويت شود.

وی در پاسخ به اين سوال كه ميزان تاثير باور به منجی در احساس معناداری زندگی تا چه حد است متذكر شد: بسياری از روانشناسان نظير ويكتور فرانكل كه به بحث معنا در روانشناسی توجه كرده اند معتقدند كسانی كه معنايی در زندگی دارند به زندگی ادامه می‌دهند و اگر اين افراد معنايشان را از دست بدهند احساس پوچی كرده و دست به خودكشی می‌زنند.

مكوند حسينی ادامه داد: در افراد مذهبی معناها ثابت است.منجی می‌آيد و دنيا را اصلاح می‌كند.اين افراد به خاطر ثبات معنا ثبات رفتاری دارند زيرا امروزه در روانشناسی به اين نتيجه رسيده اند كه تقويت باورهای مذهبی برای سلامت روان بسيار موثر بوده و باعث جلوگيری از احساس پوچی می‌شود.

وی با بيان اينكه اعتقادات مذهبی هيچگاه برای افراد بی معنا نخواهند شد افزود: اعتقادات مذهبی برخلاف بسياری از دلمشغولی زندگی نظير شغل،همسر و فرزند كه تاثير مقطعی در زندگی دارند تاثر پايا در زندگی دارد.

مكوند حسينی ادامه داد: اعتقادات مذهبی پيامدهای غيرمادی دارند و چيزی كه پيامد غير مادی دارد انگيزه های درونی را تضعيف نمی‌كند.

وی همچنين در خصوص مولفه های انگيزشی و جنبه های كاربردی فرهنگ انتظار گفت: انتظار جنبه كاربردی بسيار قوی دارد و اين مسئله تحت تاثير چند عامل است كه در اين راستا وجود سابقه ذهنی در افراد يكی از عواملی است كه می‌تواند به فرد در حفظ باورها كمك كند، مثلا ظهور پيامبران و امامان در اين زمينه نمونه سوابقی است كه فرد با مراجعه به آنها می‌تواند به خود بقبولاند كه دور از انتظار نيست كه پيامبرانی بيايند و جامعه را از تاريكی نجات داده و به نور برسانند.

مكوند حسينی افزود: قانع سازی كلامی فرد را ترغيب می‌كند كه به حركت در مسير مثبت خود ادمه دهد چرا كه آينده روشن است زيرا در روانشناسی مثبت نگر افراد هم به توانمنديهای خود و هم به پيامد رفتارهايشان نگرش مثبتی دارند و منتظر پيامدهای مثبت آن هستند كه اين همان جنبه كاربدی انتظار را نشان می‌دهد.