شعر محلی مازندرانی ( باهار ماه )

[م.محسن]

یه برگردان تحت اللفظی از این شعری که دوست عزیزمون نارون1 گذاشتم رو برای سایر عزیزان میذارم اما خوشحال میشم با توجه به تفاوت لهجه مازندرانی در جای جای این استان عزیزانی که در لهجه سمت مناطق ساری و اطراف تبحر بیشتری دارن تو اصلاح این برگردان متن و رفع اشکاهای اون مشارکت کنند

« باهار ماه »
ماه بهار

باهار مه مله چند قشنگه : بهار ماه عشوه و نازه چقدر قشنگه

بنوشه کوه و کمر رنگارنگه : کوه و کمر از (گل ) بنفشه رنگارنک شده




هلال گل صرا ره پر هاکاره : رخ گل صحرا رو پر کرده

بلبل چنار سر منزل هاکارده : بلبل روی (درخت) چنار منزل کرده




تی تی ِ بو بهیته دشت و صرا : بوی شکوفه ها دشت و صحرا رو گرفت (پر کرده)

جیکا کالی بساته خال بالا : گنجشک تو بالاترین جا لانه ساخته





باپلی پر بزو باهار بییمو : پروانه پرواز کرده و بهار اومده

بنوشه باپلی ِ یار بییمو : (گل) بنفشه و یار پروانه اومده





بنوشه مله پشت چادر بزوهه : بنفشه پشت درخت انگور بساط خودش رو پهن کرده (چادر زده)

دین تپه سرخ چارقد سر بزوهه : میشه دید تپه چادر سرخ سرش کرده




دواره سک و سو بیته خرابه :خرابه دوباره روشن شده (و سگ هم اونجاست؟)

هلی تی تیِ بو بیته خرابه : خرابه بوی شکوفه های آلو گرفتند





گرم وا اسبه کو جه سر هاکارده : باد گرم اسب رو از کوه به اینجا کشونده

کچب زلف ره یک ور هاکرده : کچب ( نوعی گیاه) برگ هاش رو یه طرف داده





موزی دار چکو نیم وا بویه :شکوفه درخت بلوط نیم باز شده

جیکا وچه مارجه سوا بویه : بچه گنجشک از مادرش جدا شده




اسیو پشت ولیگ زلکا بیارده : زالزالک پشت آسیاب هسته های نارس آورده

شه همراه خوشی و صفا بیارده : همراه خودش خوشی و صفا آورده




تال و زنگ صدا انه منه گوش : صدای زنگی که بر گردن گاو بسته شده به گوشم می رسه

چپون یورجه انه کالک ونه دوش : چوپان از پیش یارش میاد در حالی که پوستین بی آستین چوپانی روی دوششه






چاربدار شه غزل اسبه سواره : چاپاردار ( که با اسب از صبح زود برای کشاورزی می رفتند) در حال خوندن غزلش سوار بر اسبش شده

دره شونه صرا گندم بکاره : روانه صحراست تا گندم بکاره






اسیو پشت کله پر او بویه : پشت (مخزن) آسیاب خونه پر آب شده

گندم، چل سنگ بن جه رو بویه : گندم از ته قسمتی از آسیاب که به پره وصل میشه بیرون اومده(؟)