در مقابل اين گروه كساني هستند كه كل اسلام را قديمي و داراي تاريخ مصرف دانسته و قابل اجرا در حال حاضر و قرون علم و پيشرفت نميدانند
اما (رضوان الله عليه) در پاسخ به اين گروه نيز ميفرمايد:
گاهي ناشيانه و با صراحت به اينكه احكام اسلام كه 1400 سال قبل وضع شده است نميتواند در عصر حاضر كشورها را اداره كند، يا آنكه اسلام يك دين ارتجاعي است و با هر نوآوري و مظاهر تمدن مخالف است، و در عصر حاضر نميشود كشورها از تمدن جهاني و مظاهر آن كناره گيرند، و امثال اين تبليغات ابلهانه و گاهي موذيانه و شيطنتآميز به گونة طرفداري از قداست اسلام كه اسلام و ديگر اديان الهي سر و كار دارند با معنويات و تهذيب نفوس و تحذير از مقامات دنيايي و دعوت به ترك دنيا و اشتغال به عبادات و اذكار و ادعيه كه انسان را به خداي تعالي نزديك و از دنيا دور ميكند، و حكومت و سياست و سررشتهداري بر خلاف آن مقصد و مقصود بزرگ و معنوي است، چه اينها تمام براي تعمير دنيا است و آن مخالف مسلك انبياي عظام است! صحيفه، ج21، ص405 و 409
امام (رضوان الله عليه) در گوشه اي از سخنان خود انقلاب اسلامي و جمهوري اسلامي را به عنوان نوآوري قلمداد ميكنند و ميفرمايند:
همين بعضى از اين روشنفكرهاى ما هم همين جور هستند كه فقط اسلامش را نمىخواهند. شما بگوييد كه «جمهورى» همه قبول دارند؛ جمهورى خوب است، به غير سلطنت طلبها بگوييد كه «جمهورى دمكراتيك»؛ اين راهم همه قبول دارند، جمهورى اسلامى يعنى چه؟ جمهورى اسلامى، يك چيزى تازهاى است، بدعت است، اين يك چيز تازه اى است، تازه آورده اى است.
ايشان اركان جديد التاسيس حكومت اسلامي را نيز به عنوان نواوري در اداره امور تلقي كرده و ميفرمايند: ..
بعد از انقلاب يك گروههايى پيدا شدند و يك جمعيتهايى كه نظير اينها در تاريخ گمان ندارم سابقه داشته باشد. همين گروه امداد و كميته امداد، من نشنيده ام كه در يك كشورى يك همچو كميته اى باشد كه همّتشان صرف رسيدگى به فقرا و مستمندان و دهقانانى كه در دور افتاده شهرها قرار گرفته اند و محرومان جامعه و همينطور نهادهاى ديگر از قبيل پاسدار، كميته و امثال اينها، بسيج، اينها يك نوآوردهايى است كه به بركت اسلام و تعهد ملت ما به اسلام پيدا شده است و بيسابقه است ..
بيسابقه است كه به مجرد اينكه انقلاب مىشود يك عدهاى به نام پاسدار، يك عده اى به نام كميته، يك عده اى به نام بسيج براى امنيت داخلى و مرزها از خود مردم جوشش كنند؛ و بيسابقه است كه در يك كشورى خود مردم و خود علما و مؤمنين يك كميته اى به اسم كميته اى براى امداد داشته باشند كه همّشان اين باشد كه فقرا و مستمندان را در سراسر كشور رسيدگى كنند و امداد كنند. اينها بركات اسلام است
صحيفه امام، ج17، ص424
...↓






پاسخ با نقل قول


علاقه مندی ها (Bookmarks)