شاید نتونم مثل شما آقا عرفان یا آقا ساسان وسیله ای اختراع کنم...
شاید نتونم تز نظامی ارائه بدم...
و شاید هم علمم اونقدری نباشه که بتونم حتی تو جمع جوونای تاپی مثل شما ها قرار بگیرم...
ولی می تونم ی اسلحه بدست بگیرم...یه چاقو...یه هفت تیر یا یه کلاشینکف...و باهاش تا سر حد مرگم واسه خاکی که توش بدنیا اومد بجنگم...
خاکی که روش راه رفتنو یاد گرفتم..روش دویدن و زمین خوردنو تجربه کردم...خاکی که باهاش خونه ای دارم که توش زندگی می کنم...
آره...
می جنگم...
و در ازاش از هیچ کس هم هیچ طلبی ندارم...
چون دارم واسه مردمم...واسه وطنم...واسه خانوادم...دوستام و عزیزانم می جنگم...





پاسخ با نقل قول


علاقه مندی ها (Bookmarks)