مظلومیت و تنهایی علی(ع)
پس از کشته شدن محمد بن ابی بکر در مصر در سال 38، بخشی از سخنرانی امام:
پس از وفات پیامبر (ص) و بی وفایی یاران به اطراف خود نگاه کرده یاوری جز اهل بیت خود ندیدم"که اگر مرا یاری کنند کشته خواهند شد" پس به مرگ آنان رضایت ندادم چشم پر از خار و خاشاک را فرو بستم و با گلویی که استخوان شکسته در آن گیر کرده بود جام تلخ حوادث را نوشیدم و خشم خویش فرو خوردم و بر نوشیدن جام تلخ تر از گیاه حنظل شکیبایی نمودم...
زیاد بگو السلام علیک یا علی ابن ابی طالب... در کوفه کسی سلامش نمیکند...
علاقه مندی ها (Bookmarks)