بررسی مشکلات مخترعین کشور

[عرفان سلیم زاده]

سلام خیلی ممنونم که این موضوع داغ رو ایجاد کردید.
بحث خوبیه البته اگر تنها به درد و دل عزیزان منحرف نشه. من باید بگم که مشکلات مخترعان بیش از همه به غفلت خود آنان بر می گرده.
این که واقعا نمیدونن راه و رسم مخترع بودن چیه. هیچ استانداردی وجود نداره که واقعا تکامل لازمه رو برای تمام جنبه های مخترع بودن داشته باشه.
در مورد پیشنهاد ها من با مورد اول کاملا موافقم یعنی شرکت مخترعان در نمایشگاه ها و کنفرانس ها، سمینار ها، همایش ها و جشنواره ها.
وظیفه یک مخترع در قبال جامعه اش، تزریق و افشا آخرین دستاورد ها و نظریات و ایده های خودش هست البته به نهاد های ذکر شده نه مثل قضیه "ماشین زمان" که به رسانه های عمومی تزریق شد.
مورد دوم در واقع پس از مورد اول خود به خود اتفاق میوفته.مخترعی که به نهاد های مختلف اخرین مقاله پژوهشی هرچند ساده ولی کم حاشیه خودش رو ارسال می کنه،
از طرف نهاد ها دانشگاهی و پژوهشی و همچنین نهاد های دولتی و خصوصی به عنوان یک "فعال" مورد توجه قرار می گیره
و همین امر اعتباری به مخترع میده که از طرف نهاد ها دعوت به همکاری بشه.
همین موضوع معمولا با مزایا همراهه که میتونه ادامه تحصیل رایگان و تسهیلات مختلف باشه.
مورد سوم اینطور که نوشتید معمولا اجرا نمیشه.الان دیگه تا 12 ماه معافیت از خدمت به ازای انجام یک طرح پژوهشی هستش که تنها مخترعان از اون بهره مند نیستن.

تقریبا تمام کسانی که عضو بنیاد ملی نخبگان باشن میتونن از این تسهیلات سربازی استفاده کنن.
من با این شیوه از حمایت که نخبگان رو اجبار به انجام پروژه پژوهشی که اکثرا هم نظامی هست کنن موافق نیستم به نظر من خدمت این افراد به جامعه باید از اول تعریف بشه و بودجه ای که قراره صرف آموزش و نگه داری از این افراد در حین خدمت کنن، روی عملیاتی شدن یک ایده پیشنهادی از اون نخبه سرمایه گزاری کنن.

در مورد کمک های مالی بلاعوض به مخترعین من کاملا باهاش مخالف ام.

باید با مخترعان معامله کرد نه این که بهشون صدقه بدیم. ایده های ما در همون مرحله اول اعتباری داره که میشه به افراد متقاضی داده بشه و همین امر میتونه موضوع یک معامله باشه.