ایدهی چهارم:اینترنت فضایی! ساخت شبکهای غول پیکر از ماهوارهها این امکان را به ما میدهد که نوعی اینترنت عظیم در فضا بسازیم که به سادگی میتوانیم از آن استفاده کنیم. یعنی با کاری شبیه تایپ آدرس ماهواره به آن وصل شویم. مشکل این پیشنهاد از دست دادن اطلاعات است. اجرام آسمانی با تغییر مکان میتوانند سبب فطع ارتباط شوند. ضمنا دادههای ما که با انبوهی از امواج فضایی دیگر احاطه شدهاند همچنان در معرض اختلالند.گروهی از دانشمندان برای حل این مشکل به فکر طراحی ابنترنتی پیشرفته هستند. در این نسخهی شگفتانگیز از اینترنت پروتوکلی استفاده میشود که در مقابل تداخل امواج مقاوم است و به آن DTN میگویند.ساخت ماهوارهها و ایستگاههای تقویتی در سیارات دیگر ایده ی پنجمی است که مطرح می شود.برای برقرار کردن ارتباط با سیارات منظومهی شمسی باید حرکت آنها را در نظر گرفت. گاهی خورشید بین سیارات قرار میگیرد و گاهی سیاره رویش را از زمین بر میگرداند! در این صورت برقراری ارتباطی مستقیم با آن سوی سیاره غیرممکن میشود.به عنوان مثال مریخ ۷۸۰ روز زمینی از دسترس ما خارج خواهد بود. ولی هر قفلی کلیدی دارد که در همین نزدیکی مخفی شده است: در اندیشهی انسان!میدانیم ماهوارهها در مدارهای کپلری به دور سیارات میگردند. اکنون دانشمندان برای حل مشکل برقراری ارتباط راه جالبی پیشنهاد میکنند: استفاده از جفت ماهوارهای که در مدارهای غیر کپلری میگردند. در صورت استفاده از این طرح ما همواره میتوانیم با حداقل یکی از این مدارگردها ارتباط برقرار کنیم.ممکن است این پرسش برای شما پیش بیاید که آیا این ماهوارهها گرفتار گرانش سیاره نمیشوند؟ پاسخ در موتورهایی است که برای گریز از گرانش میتوانند روی ماهوارهها تعبیه شوند.
- - - به روز رسانی شده - - -
ایدهی ششم:تصور کنید ردی از ایستگاه های تقویت کنندهی رادیویی در سرتاسر فضای میان سیارهای کشیده شده باشد و تکنیک بالای زمینیها را به رخ دوستان فضایی بکشد! این ایده برای مسافتهای زیاد میان سیارهای مناسب است.اگر برای ترک زمبن و کشف دنیاهای تازه مشتاق هستید میتوانید با استفاده از این روش با زمین صحبت کنید. کافی است سوار کشتی فضایی باشکوهتان شوید و در طول مسیر حرکتتان محفظههای خالی سوخت را پشت سرتان بر جای بگذارید. در صورتی که این قوطیهای به ظاهر بیمصرف مجهز به دستگاههای فرستنده و گیرنده باشند میتوانند پل ارتباطی شما و خانهتان شوند.ایدهی هفتم:پیشنهاد هفتم ما در ادامهی ایدهی ششم است. اگر ردی طولانی از فرستندهها در تمام فضا ایجاد شود گیرندههای زمینی نمیتوانند تمامی این موجها رابهطور همزمان تفکیک کنند. برای بالا بردن بازدهی دربافت سیگنال طراحان پروژهی ایکاروس ساخت ابرگیرندههای خورشیدی را پیشنهاد کردهاند. این ابرگیرندهها ضعیفترین امواج را نیز دریافت میکنند و این مشکل نیز حل میشود.








پاسخ با نقل قول


علاقه مندی ها (Bookmarks)