سلام...
اصولا انسانهاي خيلي باهوش در زمينه كاري خودشون كاريزما هستند و قابليت ايجاد يك انقلاب در اون شاخه رو دارن...
ولي تعداد بسيار كمي از جامعه رو تشكيل ميدن و هر 100 سال شايد چند نفر از اين گونه افراد به ثمر بشينن...
در حقيقت اين افراد خيلي باهوش نيستن كه باعث ارتقاء جامعه ميشن...
و انسانهاي با استعداد در صورت كشف و پرورش و بكارگيري مناسب، تاثير بسيار زيادتري رو بر پيشرفت يك جامعه دارن...
در جوامع فعلي ما عموم هميشه يك نفر رو كه از روي يه نقشه يه ربات ميسازه رو مهمتر ميدونن از كسي كه از روي قلبش يه شعر رو ساخته...
همه ي ما اسم بازيگر نقش دهم يك سريال رو ميدونيم و يك دهم ما اسم كارگردان و نويسنده و سازندگان اون رو ميدونيم...
پس در مرحله يك بايد كشف استعداد كنيم...
و از نظر من انسان بي استعداد وجود نداره...
استعداد فقط آپولو هوا كردن نيست...
گل زدن به برزيلم نيست...
ممكن يك مرد استعداد طراحي لباس زنونه داشته باشه...
ممكنه يك زن استعداد تحليل نظامي داشته باشه...
ممكنه يك مرد كوچك اندام استعداد نگهباني داشته باشه...
ممكنه يك مرد قوي هيكل استعداد مليله دوزي داشته باشه...
و ممكنه يك زن متوسط استعداد كشف استعداد ها رو داشته باشه...
در مرحله بعد نوبت به پرورش استعداد ميرسه...
در صورتي كه از آموزگار با استعداد در اون رشته استفاده بشه اكثر مشكلات برطرف ميشه...
و اين اتفاق فقط به دست يه مدير با استعداد انجام ميشه...
و مرحله آخر بكارگيري استعداد هست...
كه بايد شرايط و علاقه رو هم بهش پيوست كرد...
و هر كي در جايگاه مفيد رضايت مند خودش و جامعه قرار بگيره...
البته در جامعه ي ما پارتي و رشوه و زيراب زني و التماس و بگم بگم و نون به نرخ روز قرض دادن و سايز ريش و گرو كشي و رودرباسي و غير اصلا نقشي در بكارگيري استعداد ندارن!!!!!
و جالب اينه كه از 75 ميليون 70 ميلونمون فكر ميكنن اگه رئيس جمهور بودن گَرد مدينه فاضله از جيبشون در مياوردن...
به هر حال فكر ميكنم با رعايت اين سه مورد به غير از ارتقاء حقيقي سطح جامعه اون چند نفر باهوش رو هم به ثمر مي نه شو ني م م م . . .
علاقه مندی ها (Bookmarks)