شاید اگر گاهی
قلبم زند از نو
بگریزم از عشقُ
از یادگار تو...
دوست داشتن و دوست داشته شدن زیباست... بی نهایت...
میدونم احساس عشق خداوندی قابل قیاس با عشق زمینی نیست اما یه چیز رو خوب میدونم و اون اینه که پروردگار این احساس زیبا رو بخشیده تا ازش بهره ببری و
چه خوب میشه که از عشق زمینی به عشق جاودانگی پروردگار برسی..چرا که این دو عشق و احساس مکمل همدیگه هستند..
من همیشه آرزوی چنین احساسی داشتم و دارم
اما اگر بخواد چیزی یا کسی یا اتفاقی از مسیر عشق و احساس واقعی منحرف نه ما رو.. پس باید بسپریمش دست خودش...
من آدم احساساتی هستم .. زیاد
این مطلبو واسه روشن شدن موضوع گذاشتم اما
باید بگم اگر چنان که دوستمون گفتن بخوام جواب بدم
در واقع نمیتونم منکر ناراحتی شدید قلبیم بشم.. اگر چنین اتفاقی واسم بیفته به احتمال زیاد زمان زیادی درگیر میشم تا به نبودن کسی که دوستش دارم عادت کنم
اما این دلیل نمیشه که واسه شادمانی اون ناراحت باشم.. از اعماق قلبم براش آرزوی خوشبختی میکنم و میسپارمش به خدا.. تو همون شب عروسیش![]()
علاقه مندی ها (Bookmarks)