اگــر فــاطـمــــه نـبـود ...

[طلیعه طلا]

«يـا أَحْمَدُ!
لَوْلاکَ لَما خَلَقْتُ الْأَفْلاکَ، وَ لَوْلا عَلِىٌّ لَما خَلَقْتُکَ، وَ لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُکُما»

هان اى احمد!
اگر تو نبودى، جهان را نمى‏ آفريدم و اگر على نبود، تو را، و اگر فاطمه نبود، من شما دو نفر را نمى ‏آفريدم.

... حیات طیبه ی فاطمه سلام الله علیها پس از رحلت پدر امت چه مدتّ بوده است؟
آیا اصحاب پیامبر پس از هجرت مولایشان، او را چون جواهری ثمین پاس داشتند و از چشمه سار فیضش بهره بردند و یا...؟

آیا او هفتاد و پنج طلوع صبح دیگر را شاهد بود ، یا95 غروب آفتاب را لمس کرد ...؟!
نمی دانم! شاید این هم رمزی است از رموز.


مگر گرگان تشنه به خون دین، پس از رحلت باب ِ امت با او چگونه رفتار نمودند که اشک ریزان و «یا ابتاه» گویان با پدر این گونه درد دل می کند:

... رفعت قوتی و خاننی جلدی و شمت بی عدوی و الکمد قاتلی.
... قوتم رفته و خویشتنداری ام را از دست داده ام و دشمنم سرزنش ام می کند و حزن و اندوه و درونی مرا می کشد.


یا ابتاه! بقیت و الهه وحیده، حیرانه فریده، فقد انخمد صوتی و انقطع ظهری و تنغص عیشی، و تکدر دهری فما اجد یا ابتاه!
پدر جان! یکه و تنها باقی مانده و در کار خویش حیران و سرگردانم.
صدایم خفته و پشتم شکسته و زندگی ام درهم ریخته و روزگارم تیره شده است.


بعدک انیسا لوحشتی و لاراداً لدمعتیف ولا معینا لضعفی.
پدر جان! پس از تو برای وحشتم انیسی نمی یابم و مانعی برای گریه ام و یاوری برای ضعفم پیدا نمی کنم.


فقد فی بعدک محکم التنزیل، و مهبط جبرئیل، و محل میکائیل.
(آری پدر!) بعد از تو نزول قرآن و محل هبوط جبرئیل و مکان میکائیل از بین رفت.

انقلبت بعدک یا ابتاه! الاسباب، و تغلقت دونی الابواب، فانا للدنیا بعدک قالیه، و علیک ما ترددت انفاسی باکیه، لا ینفد شوقی الیک، ولا حزنی علیک ... وا ابتاه! وا لباه!؛
پدر جان! پس از تو روابط انسان ها دگرگون شد و درها به روی من بسته گردید.
من بعد از تو از دنیا نفرت دارم و تا زمانی که نفسم برآید، بر تو گریه خواهم نمود.
(پدر جان!) شوق من نسبت به تو و حزن من بعد از تو، سرانجام و پایانی ندارد! فریاد ... ای پدر! فریاد ... ای پروردگار (جهانیان) ....! [1]




گاه آن قدر مصایب و سختی ها بر حضرتش مستولی می گردد که آلام دلش را اینگونه تشبیه می نماید که اگر بر روز روشنی ببارد به شبی تار مبدل گردد:

قل للمغیب تحت اطباق الثری
ان کنت تسمع صرختی و ندائیا
صبت علی مصائب لو انها
صبت علی الایام صرن لیالیا
قد کنت ذات حمی بظل محمد صلی الله علیه و آله و سلم
لا اخشی من ضیم و کان جمالیا
فالیوم اخشع للذلیل و اتقی
ضیمی و ادفع ظالمی بردائیا
فاذا بکت قمریه فی لیلها
شجنا علی غصن بکیت صباحیا
فاجعلن الحزن بعدک مونسی
ولا جعلن الدمع فیک و شاحیا
ماذا علی من شم تربه احمد صلی الله علیه و آله و سلم
ان لا یشم مدی الزمان غوالیا


بگو به آن که در طبقات زمین پنهان است، آیا صدای ناله و فریاد مرا می شنوی؟
مصیبت هایی بر من باریدن گرفته، که اگر بر روزها می بارید، (روزها) شب تار می شد!
من در سایه ی محمد صلی الله علیه و آله و سلم در حمایت و حفاظت به سر می بردم و از هیچ دشمنی و کینه ای نمی ترسیدم و او جمال (و جلوه) من بود.
امروز در برابر فرومایگان خاضعم و باک دارم که به من تعدیّ شود و ظالم را با چادرم دفع می کنم.
اگر قمری، شب هنگام بر شاخه ای بگرید، من صبحگاهان می گریم!
بعد از تو حزن و اندوه را مونس خود خواهم ساخت و اشک را اسلحه ی خود قرار خواهم داد.
چه باکی است بر کسی که خاک قبر احمد صلی الله علیه و آله و سلم را بوییده که در تمام زندگی هیچ عطری را نبوید. [2]



افسوس!
شداید بسیار باعث گشت تا دست نیاز به درگاه بی نیاز نماید و از نای دل فریاد برآورد که:

یا رب! انی قد سئمت الحیاه و تبرمت باهل الدنیا فالحقنی بابی! الهی! عجل وفاتی سریعاً؛
پروردگارا! از زندگی خسته و روی گردان شده ام و از بندگان دنیا بلاها و مصیبت های ناگوار دیده ام، خدایا! مرا به پدرم (رسول خدا) متصل گردان و مرگ مرا زود برسان .... [3]



پی نوشت ها :

[1] بحارالانوار، ج 43، ص 176، باب 7؛ کوکب الدری ج 1، ص 241، مجلس 26؛ کتاب عوالم، ج 11، ص 487، باب 2

[2] کتاب نهج الحیاه، به نقل از: عوالم، ج 11، ص 454؛ مناقب، ج 1، ص 242؛ السیره النبویه، ج 3، ص 364؛ وفاه الوفاء، ج 2، ص 443؛ روضه الاحباب، ص 613؛ جمع الوسائل، ج 2، ص 263؛ الفتوحات الربانیه، ج 3، ص 160؛ تاریخ الخمیس، ج 2، ص 173؛ نورالابصار، ص 53؛ وسیله النجاه، ص 28 و 213؛ عیون الاثر، ج 2، ص 340؛ عیون التواریخ، ج 1، ص 176؛ مقتل الحسین، ج 1، ص 80؛ احقاق الحق، ج 10، ص 431 و ج 19، ص 160؛ اعلام النساء، ج 4، ص 113؛ ریاحین الشریعه ج 1، ص 241؛ الغدیر، ج 5، ص 147 و ج 6، ص 165.

[3] ریاحین الشریعه، ج 1، ص 249؛ بحارالانوار، ج 43، ص 177؛ احقاق الحق، ج 19، ص 160؛ کتاب عوالم، ج 11، ص 487

[heavenly]

يـا أَحْمَدُ!
لَوْلاکَ لَما خَلَقْتُ الْأَفْلاکَ، وَ لَوْلا عَلِىٌّ لَما خَلَقْتُکَ، وَ لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُکُما»

هان اى احمد!
اگر تو نبودى، جهان را نمى‏ آفريدم و اگر على نبود، تو را، و اگر فاطمه نبود، من شما دو نفر را نمى ‏آفريدم.

این حدیث بسی جای تامل و تفکر داره. دست شما درد نکنه...