...
بعد هرکس که گناهی در این دنیا مرتکب می شود سزایش را در این دنیا خواهد دید اما در مواقعی این دنیا کشش لازم را ندارد که سزای همۀ گناه را به فرد برگرداند در این مواقع قسمتی از عذاب به آخرت موکول می شود.اما در این دنیا، عذاب و بلایی که نتیجۀ عمل انسانهاست با استفاده از اسباب و قوانینی که خدا گذاشته پاسخ داده می شود یعنی این بلاها متناسب با عمل فرد یا گروه براساس قوانین علمی نازل می شود مثه زلزله یا غرق شدن یا... و این در گذشته در بین ملتهای گوناگون بوده مثه قوم حضرت نوح(ع) که وقتی بلا نازل شد از آسمان باران می آمد و از زمین آب می جوشید و اینها همه قاعدۀ علمی دارند اما این قواعد علمی اسباب و وسیلۀ خداوند هستند که با ارادۀ الهی اجرا می شوند
یا وقتی قیامت می شود زلزله با همون قوانین علمی که دارد باعث نابودی زمین می شود. این قوانین مستقل نیستند بلکه اسباب و وسیله ای هستند که خداوند در بطن طبیعت گذاشته و با ارادل خدا با استفاده از این علوم اولا دنیا طبق نظم پیش می رود و درثانی به انواع موقعیتها پاسخ داده می شود.
پس برای ما بشر که دربرابر علوم ناتوان و مقهور هستیم و احاطۀ کامل به علم نداریم، علم را دست نیافتنی می دانیم و برای هر چیز دنبال توجیه علمی هستیم یعنی علم را هدف اصلی می پنداریم اما خدا که واضع این قوانین است همۀ کارها را برای یک دلیل خاص و حکمت خاص براساس قوانین علمی که خودش وضع کرده اجرا می کند یعنی این قوانین علمی را فقط وسیلۀ اجرا قرار داده نه اینکه هدف علم باشد.
این است فرق اونی که دنبال علم است و اونی که با ابزار و وسیله ای به نام علم، دنبال شناخت خداست.در اولی علم هدف است اما در دومی علم ابزار و وسیلۀ رسیدن به هدف.
علاقه مندی ها (Bookmarks)