سلام
این آیه دربارۀ دانشمندان اهل کتاب(یهود و نصاری) است. خداوند در قرآن کریم اکثرا قوم یهود را مثال می زند، اکثرا افراد این قوم تمامی آن چیزی که مایۀ عبرت شدن دیگران لازم است را دارا بودند حتی علمای آنها.
اما این آیه هشدار و اخطار به تمام دانشمندان و علمای مذهبی است که موظف هستند تمام دستورهای الهی و معارف دینی را که برایشان آمده را برای عموم مردم تبیین و روشن سازند و خداوند از همۀ آنها عهد و پیمان موکدی گرفته است. خداوند عالمان یهود را مثال زده تا کسانی که علمی دارند را به دیگران یاد بدهند و از عذاب خود ترسانده است که راه علمای یهود را در پیش نگیرید و کتمان نکنید .یک روایتی را در این زمینه نقل می کنم:
حسن بن عمار می گوید: « روزی نزد «زهری» رفتم، بعد از آنکه نقل حدیث را برای مردم ترک کرده بود. به او گفتم: احادیثی که شنیده ای برای من بازگو. به من گفت: مگر تو نمی دانی که من دیگر برای کسی حدیث نقل نمی کنم؟! گفتم:یا تو برای من حدیث بگو یا من برای تو حدیث نقل می کنم. گفت: تو حدیث بگو. گفتم: از علی(ع) نقل شده که فرمودند: «خداوند از نادانان پیمان نگرفت که یاد بگیرند مگر اینکه پیش از آن، از عالمان پیمان گرفت که یاد دهند». هنگامی که این حدیث تکان دهنده را برای او خواندم، سکوت خود را شکست و گفت : اکنون بشنو تا برای تو بگویم و در همان مجلس، چهل حدیث برای من روایت کرد.{تفسیر نمونه}
از پیامبر(ص) نقل شده است که: «هرکس که دانشی را از اهل آن (کسانی که به آن نیاز دارند) کتمان کند، در روز رستاخیز، دهنه ای از آتش به دهان او زده می شود.»{نمونه}
علاقه مندی ها (Bookmarks)