آیات قرآن کریم بصورت صفحه به صفحه..(تفسیر و توضیح)

[soham 313]

صفحه ی 39 از قرآن کریم شامل آیات 146 تا 155 از سوره ی آل عمران


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَٰتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُوا۟ لِمَآ أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا۟ وَمَا اسْتَكَانُوا۟ وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّٰبِرِينَ(146)
و چه بسيار پيامبراني كه همراه او توده هاي انبوه كارزار كردند و در برابر آنچه در راه خدا بديشان رسيد سستي نورزيدند و ناتوان نشدند و تسليم [دشمن] نگرديدند و خداوند شكيبايان را دوست دارد(146)



وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّآ أَن قَالُوا۟ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِيٓ أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَي الْقَوْمِ الْكَٰفِرِينَ(147)
و سخن آنان جز اين نبود كه گفتند پروردگارا گناهان ما و زياده روي ما در كارمان را بر ما ببخش و گامهاي ما را استوار دار و ما را بر گروه كافران ياري ده(147)



فََٔاتَيٰهُمُ اللَّهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْءَاخِرَةِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ(148)
پس خداوند پاداش اين دنيا و پاداش نيك آخرت را به آنان عطا كرد و خداوند نيكوكاران را دوست دارد(148)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِن تُطِيعُوا۟ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ يَرُدُّوكُمْ عَلَيٰٓ أَعْقَٰبِكُمْ فَتَنقَلِبُوا۟ خَٰسِرِينَ(149)
اي كساني كه ايمان آورده ايد اگر از كساني كه كفر ورزيده اند اطاعت كنيد شما را از عقيده تان بازمي گردانند و زيانكار خواهيد گشت(149)



بَلِ اللَّهُ مَوْلَيٰكُمْ وَهُوَ خَيْرُ النَّٰصِرِينَ(150)
آري خدا مولاي شماست و او بهترين ياري دهندگان است(150)



سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ الرُّعْبَ بِمَآ أَشْرَكُوا۟ بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَٰنًا وَمَأْوَيٰهُمُ النَّارُ وَبِئْسَ مَثْوَي الظَّٰلِمِينَ(151)
به زودي در دلهاي كساني كه كفر ورزيده اند بيم خواهيم افكند زيرا چيزي را با خدا شريك گردانيده اند كه بر [حقانيت] آن [خدا] دليلي نازل نكرده است و جايگاهشان آتش است و جايگاه ستمگران چه بد است(151)



وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ حَتَّيٰٓ إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَٰزَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَعَصَيْتُم مِّنۢ بَعْدِ مَآ أَرَيٰكُم مَّا تُحِبُّونَ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الدُّنْيَا وَمِنكُم مَّن يُرِيدُ الْءَاخِرَةَ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ وَلَقَدْ عَفَا عَنكُمْ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ(152)
و [در نبرد احد] قطعا خدا وعده خود را با شما راست گردانيد آنگاه كه به فرمان او آنان را مي كشتيد تا آنكه سست شديد و در كار [جنگ و بر سر تقسيم غنايم] با يكديگر به نزاع پرداختيد و پس از آنكه آنچه را دوست داشتيد [يعني غنايم را] به شما نشان داد نافرماني نموديد برخي از شما دنيا را و برخي از شما آخرت را مي خواهد سپس براي آنكه شما را بيازمايد از [تعقيب] آنان منصرفتان كرد و از شما درگذشت و خدا نسبت به مؤمنان با تفضل است(152)



۞ إِذْ تُصْعِدُونَ وَلَا تَلْوُۥنَ عَلَيٰٓ أَحَدٍ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِيٓ أُخْرَيٰكُمْ فَأَثَٰبَكُمْ غَمًّۢا بِغَمٍّ لِّكَيْلَا تَحْزَنُوا۟ عَلَيٰ مَا فَاتَكُمْ وَلَا مَآ أَصَٰبَكُمْ وَاللَّهُ خَبِيرٌۢ بِمَا تَعْمَلُونَ(153)
[ياد كنيد] هنگامي را كه در حال گريز [از كوه] بالا مي رفتيد و به هيچ كس توجه نمي كرديد و پيامبر شما را از پشت سرتان فرا مي خواند پس [خداوند] به سزاي [اين بي انضباطي] غمي بر غمتان [افزود] تا سرانجام بر آنچه از كف داده ايد و براي آنچه به شما رسيده است اندوهگين نشويد و خداوند از آنچه مي كنيد آگاه است(153)



ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّنۢ بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُّعَاسًا يَغْشَيٰ طَآئِفَةً مِّنكُمْ وَطَآئِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَٰهِلِيَّةِ يَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ الْأَمْرِ مِن شَيْءٍ قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ يُخْفُونَ فِيٓ أَنفُسِهِم مَّا لَا يُبْدُونَ لَكَ يَقُولُونَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ مَّا قُتِلْنَا هَٰهُنَا قُل لَّوْ كُنتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلَيٰ مَضَاجِعِهِمْ وَلِيَبْتَلِيَ اللَّهُ مَا فِي صُدُورِكُمْ وَلِيُمَحِّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌۢ بِذَاتِ الصُّدُورِ(154)
سپس [خداوند] بعد از آن اندوه آرامشي [به صورت] خواب سبكي بر شما فرو فرستاد كه گروهي از شما را فرا گرفت و گروهي [تنها] در فكر جان خود بودند و در باره خدا گمانهاي ناروا همچون گمانهاي [دوران] جاهليت مي بردند مي گفتند آيا ما را در اين كار اختياري هست بگو سررشته كارها [شكست يا پيروزي] يكسر به دست خداست آنان چيزي را در دلهايشان پوشيده مي داشتند كه براي تو آشكار نمي كردند مي گفتند اگر ما را در اين كار اختياري بود [و وعده پيامبر واقعيت داشت] در اينجا كشته نمي شديم بگو اگر شما در خانه هاي خود هم بوديد كساني كه كشته شدن بر آنان نوشته شده قطعا [با پاي خود] به سوي قتلگاههاي خويش مي رفتند و [اينها ] براي اين است كه خداوند آنچه را در دلهاي شماست [در عمل] بيازمايد و آنچه را در قلبهاي شماست پاك گرداند و خدا به راز سينه ها آگاه است(154)



إِنَّ الَّذِينَ تَوَلَّوْا۟ مِنكُمْ يَوْمَ الْتَقَي الْجَمْعَانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطَٰنُ بِبَعْضِ مَا كَسَبُوا۟ وَلَقَدْ عَفَا اللَّهُ عَنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ(155)
روزي كه دو گروه [در احد] با هم روياروي شدند كساني كه از ميان شما [به دشمن] پشت كردند در حقيقت جز اين نبود كه به سبب پاره اي از آنچه [از گناه] حاصل كرده بودند شيطان آنان را بلغزانيد و قطعا خدا از ايشان درگذشت زيرا خدا آمرزگار بردبار است(155)


صدق الله العلي العظيم