ذره پروتون در حال آب رفتن است؟

[genius1]

خطا در اندازه گيري شعاع پروتون ها براي دانشمندان هسته اي و نسبيتي دور از انتظار نيست.چون در روش كلاسيك كه براي اندازه گيري از پراكندگي الكترون ها استفاده مي شد،به دليل وجود شعاع نقطه ي اثر نيروي هسته اي (r)كمو همچنين مزاحمت ايجاد كردن جاذبه ي كولني و نيرو هايي عجيب در هسته!!(تئوري پارامتر هاي پنهان اينشتين)اندازه گيري شعاع هسته اي و پروتون مشكل است.
در اين روش اندازه گيري از رابطه ي زير حساب مي شود:

حال اگر اين عبارت را در به توان 3 و در ضرب كنيم مي توان چگالي بار پروتون را به صورت زير از حجمش(هسته شبه كروي است) حساب كرد:


مي بينيد كه در بالا نيز خطاي اندازه گيري به وضوح قابل تشخيص است؛زيرا بور اعلام كرده بود كه مدل هسته ي اتم قطره مانند است!

حتي ممكن است كه به قول شما در الكتروديناميك كوانتمي كه بعيد نمي دانم،خطا رخ دهد! زيرا خود بررسي در آشامي هاي الكتروني و فوتوني نيز در داخل هسته تجربي بوده و با كمي با ضوابط نسبيتي و كوانتمي ناسازگار خواهند بود.چون خود انريكو فرمي و چادويك هم به صحت داده هايشان تا موقع مشاهده و اندازه گيري دقيق اعتقاد نداشتن.

و چيزي كه بيشتر بر آن تاكيد دارم،شايد عدم شناخت درست از مكانيك موجي باعث شده خطا رخ دهد.زيرا هم چنان كه مي گذرد تئوري احتمال در مكانيك كوانتمي كمرنگ تر و پارامتر هاي جديدي ظاهر مي شوند.

در حقيقت طبيعت علم فيزيك همين است!!هر چه كه جلو تر مي رويم،ناتواني خود را از درك پديده هاي مختلف در مي يابيم و آن گونه كه باب ميل ماست جهان تغيير نمي كند و در حقيقت تنها رياضيات پيشرفته تر از اكنون قضاي گردان اين گونه مشكلات در فيزيك است!!همانطور كه در زمان نيوتون به علت نبود علم ضرب و تقسيم تانسور ها و عدم دريافت توپولوژيكي از عالم و تصور اقليدسي و فضا هاي ريماني و به طور كلي رياضيات پيشرفته از گرانش و نيرو موجب شد كه پس از 300 سال ديگر اينشتين در سال 1915 قانون عمومي گرانش و خمش فضا زمان را ارائه دهد كه آن گونه كه فكر مي شد جهان متفائت است و جور ديگري است.

اين همان علتي است كه امروزه با پديده هايي همچون ميدان مغناطيسي نوترون و شعاع پروتون در گير هستيم چون فقط داريم با درك 100 سال پيش از جهان جلو مي رويم و درك نويني و رياضياتي از جهان هنوز متولد نشده است.
حتي خود غولان كوانتمي(شرودينگر و هايزنبرگ و بور و اينشتين)معتقد بودند كه كوانتم علمي ناقص است و نياز به وارسي دوباره دارد(پنجمين كنفرانس سولوي در سال 1927 و مناظرات ميان بور و اينشتين).