يك نامه زيبا واسه كسي كه دوستش داري.

علاقه و محبّت شدیدی که سابقا به تو ابراز می کردم

دروغ و بی اساس بوده و در واقع نفرت من نسبت به تو

روز به روز بیشتر می شود و هرچه تو را بیشتر می شناسم

به دورنگی تو نیز بیشتر پی می برم

و این احساس در قلبم جای می گیرد که بالاخره باید

از هم جدا شویم و دیگر به هیچ وجه حاضر نیستم که

روزی شریک زندگی تو باشم.اگرچه عمر آشنایی ما مانند گلهای بهاری کوتاه بود امّا

در همین مدّت کوتاه توانستم به طبیعت پست و هوس های زشت تو پی ببرم و

بسیاری از صفات و اخلاق تو برایم روشن شده و مطمئن هستم که

این رفتار و طبع بدخوی تو بالاخره مرا بدبخت خواهد کرد.

اگر ازدواج ما سر بگیرد، تمام عمر

را با پشیمانی خواهم گذراند و اگرچه پایان افسانه ی آشنایی ما جدایی بود، ولی جدا از هم

خوشبخت خواهیم بود و حال لازم است که بگویم

این موضوع را هیچ گاه فراموش نکن و مطمئن باش

این نامه را سرسری نمی نویسم و چه قدر ناراحت کننده و کشنده است که اگر

باز هم بخواهی در صدد دوستی با هم باشیم؛بنابراین از تو می خواهم

جواب نامه را ندهی،چون نامه تو سراسر

دروغ و تظاهر است.البتّه شاید به نظر خودت

محبّت است و من تصمیم گرفتم برای همیشه

تو و یادگاری های تلخ عشقت را فراموش کنم،چون دیگر به هیچ وجه نمی توانم

شریک زندگی تو باشم و تو را بسیار دوست داشته باشم.

حال خواهش می کنم اگر می خواهی حقیقت را دریابی،تمام سطرها را یکی در میانبخوان!