سلام
خیلی زیباست.«یا مَنْ فِی کُلّ شَیْءٍ دَلائِلُه»
قرب ، نی بالا و پستی رفتن است
قرب حقّ، از هستی خود رستن است
خویش را بگذار و بی خود شو درآ
انـــدرون بـــزم وصــل جانــفـــزا
نیستی از خویش ، عینن وصل اوست
بگذر از هستی ، دلت گر وصل جوست
تجلـی گر رسـد بـر کــوه هستـی
شود چون خاک ره هستی ز پستی
ترا تا کوه هستی پیش باقی است
جواب لفظ أرْنی ، لَنْ تَرانی است







پاسخ با نقل قول


علاقه مندی ها (Bookmarks)