كارهايي كه روزه را باطل مي كند
كارهايي كه روزه را باطل مي كند بنابر احتياط نه چيز است :
1- خوردن و آشاميدن 2- جماع 3- استمناء 4- دروغ بستن به خداو پيغمبر (صلي الله عليه وآله) ( عليهم السلام ) 5- رساندن غبار غليظ به حلق 6- فروبردن سردر آب 7- باقي ماندن بر جنابت يا حيض يا نفاس تا اذان صبح 8- اماله كردن با مايعات 9- قي كردن عمدي .
خوردن و آشاميدن از روي عمد روزه را باطل مي كند ، خواه از چيزهاي معمولي باشد مانندنان وآب و ياغير معمولي مانند برگ درختان ، كم باشد يا زياد ، حتّي اگر مسواك را از دهان بيرون آورده ، دوباره داخل دهان كند و رطوبت آن را فرو برد روزه اش باطل مي شود، مگر آن كه رطوبت مسواك كم باشد ودر آب دهان از بين برود.
اگر هنگامي كه مشغول خوردن غذا يا نوشيدن آب است بفهمد صبح شده ، بايد آنچه را دردهان است بيرون آورد و اگر عمداً فرو برد روزه اش باطل است و كفّاره نيز دارد.
خوردن و آشاميدن از روي سهو و فراموشي روزه را باطل نمي كند.
احتياط واجب آن است كه روزه دار از تـــزريق آمپـــولها و سرمهايي كه به جاي غذا با دوا به كار مي رود خودداري كند ، ولي تزريق آمپول هايي كه عضو را بي حس مي كند اشكال ندارد.
كسي كه مي خواهد روزه بگيرد بهتر است پيش از اذان صبح دندانهايش را بشويد و خلال كند و اگر بداند غذايي كه لاي دندان مانده در روز فرو مي رود احتياط واجب آن است كه قبلاً آن را بشويد و خلال كند و اگر نكند و غذا فرو رود روزه را تمام كند و بعد قضا نمايد.
فرود بردن آب دهان ، هر چند به واسطه خيال كردن ترشي و مانند آن دردهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمي كند ، و فرو بردن اخلاط سر و سينه تا به فضاي دهان نرسيده اشكال ندارد امّا اگر داخل فضاي دهان شود احتياط واجب آن است كه آن را فرو نبرد.
هرگاه روزه دار دروغي به خدا وپيغمبر اكرم (صلي الله عليه وآله ) و جانشينان معصوم او (عليهم السلام ) نسبت دهد خواه با گفتن باشد ، يا نوشتن ، يا اشاره و مانندآن ، بنابراحتياط واجب روزه اش را باطل مي شود، هر چند بلافاصله توبه كند . دروغ بستن به ساير انبياء وفاطمه زهرا ( عليها السلام ) نيز همين حكم را دارد.
رساندن غبار غليظ به حلق هرگاه در حلق تبديل به گِل شودو فرو رود روزه را باطل مي كند، در غير اين صورت روزه صحيح است ، خواه غبار چيزي باشد كه خوردن آن حلال است مانند آرد ، يا غبار چيزي كه خوردن آن حرام است .
احتياط واجب آن است كه روزه دار از كشيدن سيگار و تنباكو و ساير دخانيات پرهيز كند و بخار غليظ نيز به حلق نرساند ، ولي رفتن به حمّام اشكال ندارد.
روزه دار بنابر احتياط واجب تمام سر راعمداً در آب فرو نبرد ، حتّي اگر بقيّه بدن بيرون از آب باشد ، امّا اگر تمام بدن و قسمتي از سر زير آب برود ولي مقداري از سر بيرون باشد روزه باطل نمي شود ، فرو بردن سر در مايعاتي مانندگلاب و آبهاي مضاف ديگر حكم آب مطلق را دارد.
اگر شخص جنب عمداً تا صبح غسل نكند بنابر احتياط واجب روزه اش باطل است ولي اگر توانايي بر غسل ندارد يا وقت تنگ است تيمم نمايد ، امّا اگر از روي عمد نباشد روزه اش صحيح است و زني كه از حيض يا نفاس پاك شده و تا اذان صبح غسل نكرده درحكم كسي است كه باقي بر جنابت مانده است .
اگرجنب در ماه رمضان غسل را فراموش كند و بعد از يك يا چند روز يادش بيايد ، بايد روزه هر چند روزي را كه يقين دارد جنب بوده قضا نمايد ، مثلاً اگر نمي داند سه روز جنب بوده يا چهار روز ، بايد سه روز را قضا كند و قضاي روز چهارم احتياط مستحب است .
كسي كه در شب ماه رمضان وقت براي غسل و تيمّم ندارد اگر خود راجنب كند روزه اش اشكال دارد واحتياط قضا و كفّاره به جا آورد ، همچنين اگر براي غسل وقت ندارد و فقط براي تيمّم وقت دارد.
كسي كه در شب ماه رمضان جنب است و مي داند اگر بخوابد تاصبح بيدار نمي شود نبايد بخوابد و چنانچه بخوابد و بيدار نشود روزه اش اشكال دارد و بنابر احتياط واجب بايد قضا و كفاره به جا آورد ، امّا اگر احتمال دهد كه بيدار مي شود ، مي تواند بخوابد ، واحتياط اين است كه دردفعه دوم كه بيدار شد، نخوابد تا غسل كند.
كسي كه در شب ماه رمضان جنب است و مي داند يا احتمال مي دهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مي شود، چنانچه تصميم داشته باشد كه بعداز بيدار شدن غسل كندو با اين تصميم بخوابد و تا اذان بيدار نشود روزه اش صحيح است ، ولي اگر تصميم برغسل نداشته باشد يا مردد باشد كه غسل بكند يا نه ، در اين صورت اگر بيدار نشود روزه اش اشكال دارد.
خوابي كه در آن محتلم شده خواب اوّل حساب نمي شود ولي اگر از آن خواب بيدار شود و دوباره بخوابد خواب اوّل حساب مي شود.
قي كردن از روي عمده روزه را باطل مي كند ، هر چند براي نجات از مسموميت ودرمان بيماري و مانندآن باشد ، ولي قي كردن بدون اختيار يا از روي سهو روزه را باطل نمي كند.
كارهايي كه روزه را باطل مي كند اگر عمداً و يا با علم و اطلاع انجام دهد ، علاوه برا ين كه روزه باطل مي شود و قضا دارد ، كفاره نيز دارد ؛ ولي اگر به خاطر ندانستن مسأله باشدكفاره ندارد . ولي احتياط آن است كه قضا كند . همچنين هرگاه انسان شك دارد مغرب شده يا نه .
علاقه مندی ها (Bookmarks)