
نوشته اصلی توسط
پیمان
اول از همه باید بگم من زیاد درگیر چنین مطالبی نبودم پس اگه نظرم زیاد علمی نبود دیگه شرمنده.از طرفی دیگه چنین مسائلی خیلی جای بحث داره منظورم اینه که با چند تا جمله نمیشه حجت داد ولی به هر حال گرایش به این دارو دوستای ناباب،افسردگی،شکست عشقی و خیلی چیزای دیگه میتونه باشه. اگه بگیم سنین نوجوانی و جوانی خیلی بحرانین خب فک میکنم خیلی کم پیش بیاد یه جوون خونواده دار که اساسی تربیت شده باشه و توی هر موقعیتی از زندگیش فکرش رو درگیر یک سری مسائل با ارزش بکنه(مثه درس و دانشگاه)
سراغ چنین چیزی بره.البته درسته که افرادی هستن که واسه زیاد درس خوندنشون سراغ چنین چیزایی میرن به هر حال گفتم بحث ساده ای نیس که با چند تا جمله قضییه رو تموم کرد. هر چقدر هم بگن معتاد بیماره و از این حرفا هیچ کسی واسه فردی که به این دارو ها رو اورده و به اعتیاد رسیده پشیزی ارزش قائل نیست. فک میکنم یکی از راهکارهای پیشگیری از این معضل تجربه گرفتن از افرادی باشه که این راه رو رفتن و 100 %اونها جز گریه و پشیمونی چیز دیگه ای واسه گفتن ندارن.
باز هم از اینکه زیاد علمی در این مورد حرف نزدم شرمنده بگذارین پای حساب بی تجربگی.
خانواده و جامعه جقدر مسؤله؟؟؟؟؟؟؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)