چاه یخ گودال وسیع مستطیلی شکلی بوده با عمقی حدود 12 تا 15 متر که آن را در رسوبات و سپس در قسمت پایین در صخره موجود در محل بریده‏اند.به کمک پلکانی به ته این‏ گودال می‏رفته‏اند.وجود دریچه‏ای در قسمت تحتانی که کف آن با تخته سنگ زیبای مورّبی‏ سنگفرش شده امکان می‏داده که یخ را به راحتی از حوضها به ته گودال بلغزانند.در راهرو ورودی‏ بدون پنجره،ترازویی برای توزین یخ،اتاق نگهبان و انباری برای وسایل و ابزار وجود داشته است.شیوهء ساختن یخ مشابه شیوه‏ای بوده که در کرمان به کار رفته است؛در زمستان حوضها را از آبی که از جوی باریکی منشعب از رودخانه می‏آمده،به ارتفاع پنج سانتیمتر پر می‏کرده‏اند.قشر یخ‏ را دو یا سه کارگر هرشب و مرتبا به کمک گرزهایی چوبی می‏شکسته‏اند،سپس در حوضها از نو آب‏ می‏انداخته‏اند تا به ارتفاع ده تا پانزده سانتی‏متر برسد.در این هنگام یخ را به صورت صفحاتی به‏ (12)-در 20 کیلومتری غرب دماوند به سوی تهران یخچال دیگری وجود نداشته که خیلی جلوتر از یخچال جابان‏ فعالیت خود را متوقف ساخته است،یعنی به محض آن‏که این شهرک ییلاقی مجهز به نیروی برق شده است.