طی ماههای تابستان هرروز یخ به مقدار لازم برای مصرف صاحبان حق و مشتریان برداشت‏ می‏شده است.قطعات یخ را با دقت توزین نمی‏کرده‏اند و به نظر می‏رسد واحد اندازه‏گیری ظرفیت‏ جوالهایی بوده که از کرک بز می‏بافته‏اند.مشتریها جوالها را از یخ پر می‏کردند و سپس در آنها را می‏دوخته‏اند و بار الاغها می‏کرده‏اند.رطوبت باعث می‏شده این جوالهای کرکی بویژه نسبت به‏ حرارت عایق شوند،دست‏کم برای مدت کوتاهی که نقل و انتقال انجام می‏شده.در این نواحی بسیارگرم حواشی کویر،یخچالها که تعدادشان زیاد بود،جزئی از تمدن روزمره دهقانها و نیز شهریها به‏ شمار می‏آمده‏اند.به علاوه رسم بر آن بوده که مالکان قدیمی،یخچال یا دست‏کم بخشی از تولیدات‏ آن را برای مصرف مردم وقف می‏کرده‏اند،کاری که غالبا در مورد قنوات یا آب انبارها نیز انجام‏ می‏شده است.