دیوارها دو تا سه متر است.پایه آنها را از آجر می‏سازند و در قسمت بالایی ضخامت کمتری دارند.بر بالای برخی از این دیوارها،مثل یخچال مؤیّدی،آجرچینی مشبّکی انجام شده مزین به نقوش‏ برجسته تزئینی.اطراف حوضها که 30 سانتی‏متر عمق دارند دیوارکی آجری کشیده شده اما کف آنها خاکی است.برای آن‏که آب آسانتر یخ بزند باید دقت کرد شور نباشد.چیزی که در کویر زیاد دیده‏ می‏شود.بنابراین تقریبا همیشه از آب بهترین قناتها استفاده می‏شود.غالب این یخچالها به تجّاری تعلق داشته که تا اوائل سالهای دهه 1960 یخ را به صورت‏ مستقیم به افراد خصوصی و به بازار می‏فروختند،اما تعداد زیادی از این یخچالها برای استفاده مردم‏ و با هدفی بشر دوستانه در روستاها نیز ساخته می‏شدند.فی المثل یخدون عباس آباد از سوی‏ حاجی آقا علی،مالک بزرگی که زمینهایی نیز در رفسنجان و در روستاهای نزدیک قاسم آباد و اسماعیل آباد داشت ساخته شده بود.یخ را به دهقانانی که روی زمینهای متعلق به این ارباب کار می‏کردند بطور مجانی می‏دادند.این کمک که جزئی از قرارداد مزرعه(میان ارباب و رعیت)به شمار می‏آمد شامل حال کارگران روزمزد نیز می‏شده است.اضافه تولید به دیگر روستاییان فروخته‏ می‏شد.در خصوص یخچال روستای کبوتر خان-که از آن دهقانان روستاهای رباط و ساعدی نیز استفاده می‏کردند-وضع از همین قرار بود.