بسوز

[Alpha110]

سلام.

اومدم بنویسم از خودم از دلم از این روزا و شبا و لحظه هایی که ثانیه به ثانیه ش داره از عمرم کم میکنه
من یادم نمیاد تا حالا تو دنیای واقعی با کسی درد دل کرده باشم بگم بببن یارو من دنیای دردم بشین پیشم تا از قصه ی خودم برات بگم.
نه........ نه تا حالا نشده.....
من تودارم ، مغرورم ، پشت این همه درد و غم خودمو مثل کوه تو دنیای واقعی نشون میدم هرچند دیگه با کسی حرف نمیزنم دیگه نمیخندم حتی لبخند نمیزنم. نذاشتم کسی بفهمه زندگی برام بی معنی شده و من تموم آرزوهامو تو قلب ساده و خوش خیالم چال کردم .
من از کی شکایت کنم از خدا؟؟؟؟؟ اگه شکایت کنم یعنی کفر گفتم؟؟؟ نه من حق هیچی رو ندارم خودم میدونم همه چی تقصیر منه تقصیر سادگی هام.
چقدر دارم درد میکشم خدایا من موش آزمایشگاهیتم؟؟؟؟؟؟؟؟
خدایا اینهمه درد رو به جون روح کی انداختی؟؟؟ من؟؟؟؟؟
چرا نمیشه سرم رو از زانوهام بردارم مثل چندسال پیش بشم؟؟؟؟
چرا دیگه نمیتونم حتی لبخند بزنم؟؟؟؟
من کجای زندگیمو بد رفتم؟؟؟؟
اعتراف میکنم نتونستم فراموش کنم اون روزا رو. نتونستم دل بکنم از خاطره هایی که نشستن و دارن مرگ تدریجی منو تماشا میکننن. من اشک سرام دریای اشکم اینو فقط بالشم میدونه
از وقتی تو این وبلاگ نوشتم همونطور که خیلی ها از دلنوشته هام و ترانه های این وبلاگ تعریف کردن بعضی ها هم بد و بیراه و فحش تقدیم من کردن اما من دیگه از کسی ناراحت نمیشم دوستان حتی کسی گردنمو بزنه باز ناراحت نمیشم وقتی آدم از کسی که انتظارشو نداره و حتی فکرشم نمیکنه ضربه بخوره دیگه از غریبه ها چه انتظار؟؟؟
من مرگ انسانیت رو به چشم دیدم و دیگه هیچ انتظاری از دیگر مردم دنیا ندارم و نمیتونم داشته باشم
این واقعیت منه یه جسم سالم در کنار یه روح ویرون یه روح مریض که بهترین روزهای جوونیشو به اعتکاف غم و درد نشسته و غصه شده یه عضو جدانشدنی از وجودش.
ساده بگم منه اشک سرا به خودم باختم به صاف و صادق بودن بیش از حد خودم ، به پاکی دلم ........

دوستان هیچوقت کسی رو بیشتر از خدا پرستش نکنید که خدا زمینتون میزنه. من زمین خورده خدا هستم و تمام.
خیلی خسته م باور کنید من این ترانه رو همیشه با خودم زمزمه میکنم و محاله باهاش اشک نریزم:

[Alpha110]

بسوز

بسوز دل من که وقت سوختن تویه
دم چشم به جاده دوختن تویه
همه فکر و ذکر یار تو فقط
به غریبه ها فروختن تویه
هنوز هنوزم ازش تو دل نمیکنی
چقدر عکسشو تو بوسه میزنی
دل من نمیشه باورم که تو
دل پر غرور و صادق منی
یه روز دلتو چه ساده برد
تو رو تا دم بهشت پیاده برد
دل من غم تو رو اون نخورد
تورو به جهنمی سیاه سپرد
ببین دیگه اسممو به لب نمیبره

دیگه دردمو به جون نمیخره
بیا پنجره به روی این قفس بکش
پاتو از هوای گریه پس بکش
همه چی درست میشه دووم بیار
تو فقط یکم دیگه نفس بکش
همه زندگیم فدای تو فقط
دل من یکم دیگه نفس بکش

["golbarg"]

بسیار زیبا بودش ممنون

[✿elnaz✿]

سلام.

اومدم بنویسم از خودم از دلم از این روزا و شبا و لحظه هایی که ثانیه به ثانیه ش داره از عمرم کم میکنه
من یادم نمیاد تا حالا تو دنیای واقعی با کسی درد دل کرده باشم بگم بببن یارو من دنیای دردم بشین پیشم تا از قصه ی خودم برات بگم.
نه........ نه تا حالا نشده.....
من تودارم ، مغرورم ، پشت این همه درد و غم خودمو مثل کوه تو دنیای واقعی نشون میدم هرچند دیگه با کسی حرف نمیزنم دیگه نمیخندم حتی لبخند نمیزنم. نذاشتم کسی بفهمه زندگی برام بی معنی شده و من تموم آرزوهامو تو قلب ساده و خوش خیالم چال کردم .
من از کی شکایت کنم از خدا؟؟؟؟؟ اگه شکایت کنم یعنی کفر گفتم؟؟؟ نه من حق هیچی رو ندارم خودم میدونم همه چی تقصیر منه تقصیر سادگی هام.
چقدر دارم درد میکشم خدایا من موش آزمایشگاهیتم؟؟؟؟؟؟؟؟
خدایا اینهمه درد رو به جون روح کی انداختی؟؟؟ من؟؟؟؟؟
چرا نمیشه سرم رو از زانوهام بردارم مثل چندسال پیش بشم؟؟؟؟
چرا دیگه نمیتونم حتی لبخند بزنم؟؟؟؟
من کجای زندگیمو بد رفتم؟؟؟؟
اعتراف میکنم نتونستم فراموش کنم اون روزا رو. نتونستم دل بکنم از خاطره هایی که نشستن و دارن مرگ تدریجی منو تماشا میکننن. من اشک سرام دریای اشکم اینو فقط بالشم میدونه
از وقتی تو این وبلاگ نوشتم همونطور که خیلی ها از دلنوشته هام و ترانه های این وبلاگ تعریف کردن بعضی ها هم بد و بیراه و فحش تقدیم من کردن اما من دیگه از کسی ناراحت نمیشم دوستان حتی کسی گردنمو بزنه باز ناراحت نمیشم وقتی آدم از کسی که انتظارشو نداره و حتی فکرشم نمیکنه ضربه بخوره دیگه از غریبه ها چه انتظار؟؟؟
من مرگ انسانیت رو به چشم دیدم و دیگه هیچ انتظاری از دیگر مردم دنیا ندارم و نمیتونم داشته باشم
این واقعیت منه یه جسم سالم در کنار یه روح ویرون یه روح مریض که بهترین روزهای جوونیشو به اعتکاف غم و درد نشسته و غصه شده یه عضو جدانشدنی از وجودش.
ساده بگم منه اشک سرا به خودم باختم به صاف و صادق بودن بیش از حد خودم ، به پاکی دلم ........

دوستان هیچوقت کسی رو بیشتر از خدا پرستش نکنید که خدا زمینتون میزنه. من زمین خورده خدا هستم و تمام.
خیلی خسته م باور کنید من این ترانه رو همیشه با خودم زمزمه میکنم و محاله باهاش اشک نریزم:

سلام
به قول ی مشاور وروانشناس:

همبسته باش ولی وارسته باش.

سوره حدید آیه 23: نه برای آنچه بدست می آورید شاد باشید و نه آنچه از دست میدهید ، غمناک شوید.

هیچ چیز زندگی مال ما نیست.

لبخند شما به دیگران صدقه است.

خودت رو دوست داشته باش.وقتی عشق رو از خودت دریغ کنی دیگه ...

[nafise khanom]

ممنونم.عالی بود.حرف نداشت.میخواستم امتیازبدم نشد!!!!!!!!!!!!

[بانوی اردیبهشت]

سلام دوستان گرامی ممنون از دعوتتون جمله آخرتون زیبا بود مانا باشید

[roziye]

مرسی حرف دل منو زدی

[mamadshumakher]

سلام.

اومدم بنویسم از خودم از دلم از این روزا و شبا و لحظه هایی که ثانیه به ثانیه ش داره از عمرم کم میکنه
من یادم نمیاد تا حالا تو دنیای واقعی با کسی درد دل کرده باشم بگم بببن یارو من دنیای دردم بشین پیشم تا از قصه ی خودم برات بگم.
نه........ نه تا حالا نشده.....
من تودارم ، مغرورم ، پشت این همه درد و غم خودمو مثل کوه تو دنیای واقعی نشون میدم هرچند دیگه با کسی حرف نمیزنم دیگه نمیخندم حتی لبخند نمیزنم. نذاشتم کسی بفهمه زندگی برام بی معنی شده و من تموم آرزوهامو تو قلب ساده و خوش خیالم چال کردم .
من از کی شکایت کنم از خدا؟؟؟؟؟ اگه شکایت کنم یعنی کفر گفتم؟؟؟ نه من حق هیچی رو ندارم خودم میدونم همه چی تقصیر منه تقصیر سادگی هام.
چقدر دارم درد میکشم خدایا من موش آزمایشگاهیتم؟؟؟؟؟؟؟؟
خدایا اینهمه درد رو به جون روح کی انداختی؟؟؟ من؟؟؟؟؟
چرا نمیشه سرم رو از زانوهام بردارم مثل چندسال پیش بشم؟؟؟؟
چرا دیگه نمیتونم حتی لبخند بزنم؟؟؟؟
من کجای زندگیمو بد رفتم؟؟؟؟
اعتراف میکنم نتونستم فراموش کنم اون روزا رو. نتونستم دل بکنم از خاطره هایی که نشستن و دارن مرگ تدریجی منو تماشا میکننن. من اشک سرام دریای اشکم اینو فقط بالشم میدونه
از وقتی تو این وبلاگ نوشتم همونطور که خیلی ها از دلنوشته هام و ترانه های این وبلاگ تعریف کردن بعضی ها هم بد و بیراه و فحش تقدیم من کردن اما من دیگه از کسی ناراحت نمیشم دوستان حتی کسی گردنمو بزنه باز ناراحت نمیشم وقتی آدم از کسی که انتظارشو نداره و حتی فکرشم نمیکنه ضربه بخوره دیگه از غریبه ها چه انتظار؟؟؟
من مرگ انسانیت رو به چشم دیدم و دیگه هیچ انتظاری از دیگر مردم دنیا ندارم و نمیتونم داشته باشم
این واقعیت منه یه جسم سالم در کنار یه روح ویرون یه روح مریض که بهترین روزهای جوونیشو به اعتکاف غم و درد نشسته و غصه شده یه عضو جدانشدنی از وجودش.
ساده بگم منه اشک سرا به خودم باختم به صاف و صادق بودن بیش از حد خودم ، به پاکی دلم ........

دوستان هیچوقت کسی رو بیشتر از خدا پرستش نکنید که خدا زمینتون میزنه. من زمین خورده خدا هستم و تمام.
خیلی خسته م باور کنید من این ترانه رو همیشه با خودم زمزمه میکنم و محاله باهاش اشک نریزم:

من متوجه نمیشم.الان این متن چی بود؟از جایی کپی کردید؟حال خودتونه؟

[عبدالله91]

دوستان هیچوقت کسی رو بیشتر از خدا پرستش نکنید که خدا زمینتون میزنه. من زمین خورده خدا هستم و تمام

سلام

میفهمم چی میگین. اما زمین خوردۀ خدا نیستیما وقتی از آدما ناامید میشدم{سرم اومده نمیتونم از زندگیم بگم اما در جریان زندگی اتفاقات گوناگونی سرم اومده} بهم میگفتن ناامیدی بزرگترین گناه است اما این حرفو هیچوقت قبول نکرده ام ممیگفتم این حرفتون اصلا درست نیست چون آیه ای سراغ داشتم که بهش استناد کنم وقتی خدا یکی رو بیشتر دوست داشته باشه از مردم ناامیدش میکنه تا بگه بندۀ خوشگلم مخلوق عزیزم بیا به من دل ببند و این زمین خوردن نیست بلکه یه فرصت دوباره دادن است یه شروع دوباره. به این فرصت به دید دیگه ای نگاه کن یه فرصت به خودت ،به اطرافیانت بده. به این قضیه اصلا متکبرانه و عاقلانۀ صددرصد نگاه نمیکنم چون اوضاعت رو میفهمم. به خودت فرصت بده به ماها هم فرصت بده تا کنار هم باشیم. چرا به کسی حرفتو نمیگی هستند دوستانی که حرفاتو بشنوند و درکت کنند. خدا مارو آفریده که همدل و همزبان باشیم. اگه کسی قدر تورو ندونست بدون ارزش تو کم نیست بلکه اون فرد زرشناس نیست. اگه کسی قدر علاقۀ تورو ندونسته مطمئن باش تو زندگی چیز زیبایی را نخواهد چشید. خودت باش و این دفعه از نو بساز باتجربه شدی. از جماعت ناامید شدی و این بزرگترین نعمتی است که خدا بهت هدیه داده این هدیه را با آغوش باز بپذیر. حال شما رو ماها هم اثر داره برا ماها حالت خیلی مهمه.باهم هستیم دست به دست هم میدیم تا همدیگه رو درک کنیم. غمت رو تقسیم کن و به همه یه قسمتیش رو بده تا همه بی غم و یکی پر از غم نباشه. ممنون اگه ماهارو قابل بدونی و شریکی برا غمهات. کنارت هستیم و تنها نیستی چون خدا مارو جمع آفریده.شما فقط گفتین و رفتین اما ما به فکر حالتون هستیم.همدلی از همزبانی بهتر است.

[ma_ho]

زمستان بود هوا بسیار سرد

کلاغ دیگر غذایی نداشت که به جوجه هایش دهد

او شروع به کندن تکه های بدن خود کرد و

آنها را به جوجه هایش داد تا از گرسنگی نمیرند

زمستان تمام شد وکلاغ از شدت درد مرد

در این هنگام جوجه هایش گفتند

خوب شد مرد خسته شدیم از خوردن غذای تکراری.

این است رسم روزگار ...