حیواناتی که به برادران خود هم رحم نمیکنند!

[سونای69]

زنبور عسل ملکه

زنبورهای عسل حشراتی هستند که به صورت کلونی زندگی می کنند، معمولا زنبورهای سرباز و کارگر سخت ترین کار در کلونی را برعهده دارند. از تهیه غذا تا عسل همگی بر عهده زنبورهای کارگر است. در این بین، زنبورهای کارگر نوعی ماده به نام «ریوال جلی» در سر خود تولید می کنند که مخصوص تغذیه ملکه و لاروهای کندو است. وقتی ملکه پیر می شود و قدرت باروری او پایین می آید، زنبورهای کارگر تعدادی لارو را انتخاب می کنند و آنها را به سلول های دیگری جدا از دیگر از زنبورها می برند. در آنجا به لاروها رسیدگی می شود و مقدار زیادی از رویال جلی به لاروها خورانده می شود. این کار باعث می شود که لاروها تبدیل به ملکه هایی با قدرت باروری بالا شوند.

اما همیشه فقط یک ملکه در کندو وجود دارد و اولین زنبور ملکه ای که متولد شود شروع به کشتن دیگر لاروها می کند تا مبادا مجبور شود قدرت را به آنها بدهد. اگر ملکه های بیشتری همزمان با هم متولد شوند نبرد خونینی بین آنها درمی گیرد که فقط یک نفر می بایست پیروز این جنگ شود. بعد از تعیین ملکه، زنبورهای کارگر، ملکه پیر را به قتل می رسانند تا ملکه جوان جانشین او شود.



فاخته

فاخته ها از جمله پرندگانی هستند که جوجه آنها قاتل می شود، این پرندگان بسیار خاص هستند زیرا جوجه فاخته، خواهر و برادر خود را نمی کشد اما مطمئنا ناخواهر و نابرادری های خود را به قتل می رسانند.

فاخته های بالغ پرندگانی شکاری هستند که پرندگان کوچکتر را شکار می کنند و همین مسئله باعث می شود تا هیچ پرنده ای جرأت نزدیک شدن به لانه او را نداشته باشد، فاخته بالغ پس از تخمگذاری گاهی اوقات مجبور به ترک لانه می شود و در این هنگام فاخته ماده دیگری وارد لانه می شود و شروع به خوردن تخم ها می کند تا تخم های خود را جایگزین کند.

پس از تخمگذاری فاخته ماده، پرنده برای همیشه از لانه دور می شود. وقتی فاخته ای که صاحب لانه است برمی گردد به هیچ عنوان متوجه نمی شود که تخم هایشان عوض شده و همین طور به مراقبت از تخم ها ادامه می دهد. معمولا جوجه فاخته های ناخوانده زودتر از جوجه های اصلی سر از تخم بیرون می آورند. جوجه فاخته ها نابینا و بدون پر هستند و به محض اینکه متولد می شوند شروع به بیرون انداختن جوجه های دیگری که در تخم هستند می کنند و به این ترتیب جوجه های اصلی لانه را می کشند.

طبق تحقیقات به عمل آمده به نظر می رسد که قتل ها به صورت ناآگاهانه توسط جوجه فاخته های غریبه صورت می گیرد زیرا پوست جوجه فاخته ها بسیار حساس است و چون نمی توانند تماس با سطح دیگری را تحمل کنند تخم ها را از لانه بیرون می اندازند.




عقاب طلایی

عقاب طلایی مثل بیشتر پرنده های شکاری به ندرت تولید مثل می کند و اگر تخمگذاری هم کند تعداد تخم های آن به بیشتر از دو عدد نمی رسد. پس از تخمگذاری، معمولا یکی از جوجه ها زودتر از دیگری سر از تخم بیرون می آورد و اولین جوجه ای که به دنیا بیاید توسط مادر تغذیه می شود.

وقتی جوجه دوم سر از تخم بیرون می آورد، اولین جوجه آنقدر غذا خورده که به اندازه کافی بزرگ و قدرتمند شود و نگذارد جوجه تازه متولد شده به اندازه کافی از مادر غذا بگیرد و اگر غذا بسیار کم باشد جوجه کوچکتر آنقدر ضعیف می شود که حتی ممکن است به دلیل سوء تغذیه جان خود را از دست بدهد.

اما مرگ جوجه کوچکتر فقط به دلیل سوء تغذیه نیست بلکه گاهی اوقات جوجه بزرگتر مرتکب قتل می شود. اگر غذا بسیار کم باشد جوجه بزرگتر که همیشه گرسنه است تلاش می کند تا جوجه کوچکتر را بکشد و طعمه خود سازد، این در حالیست که عقاب های طلایی والدین، شاهد قتل فرزند دوم خود هستند و به هیچ عنوان جلوی چنین اتفاقی را نمی گیرند.

در زمان قحطی و کمبود غذا، جوجه کوچکتر همیشه منبع غذایی خوبی به شمار می رود خصوصا اینکه با مرگ او کار عقاب های والدین نیز آسانتر می شود زیرا غذا دادن به یک جوجه، بسیار ساده تر از سیر کردن شکم دو جوجه عقاب طلایی گرسنه است. دانشمندان با تحقیقاتی که انجام داده اند به این نتیجه رسیده اند که نزدیک به هشتاد درصد جوجه عقاب های طلایی که دیرتر سر از تخم بیرون می آیند به قتل می رسند.

البته کشتن خواهرها و برادرهای کوچکتر در گونه های دیگری از عقاب ها نیز گزارش شده است اما در بین عقاب های طلایی ارتکاب به قتل از همه بیشتر است.



سمندر ببری

سمندرهای ببری مثل بیشتر دوزیستان، زندگی خود را به شکل لاروهایی شروع می کنند که در آب زندگی می کنند اما این جانوران، بسیار عجیب و غریب هستند زیرا تخم این جانوران در دو نوع مختلف رشد می کند.

یک گروه تبدیل به بچه سمندرهای ببری معمولی و گروه دیگر تبدیل به بچه سمندرهای ببری همنوع خوار می شوند.

معمولا سمندرهای ببری همنوع خوار سر و دهان بزرگتری دارند و در دهانشان دندان رشد می کند و از بچه سمندرهای معمولی بزرگتر هستند.

بچه سمندرهای ببری قاتل زمانی شروع به همنوع خواری می کنند که آب برکه ای که در آنجا هستند شروع به خشک شدن می کند و منابع غذایی کم می شود. این نوع استراتژی به سمندرهای ببری کمک می کند که حتی در هنگام قحطی نیز نسلشان پایدار باقی بماند.

نکته جالب درباره سمندرهای ببری تازه سر از تخم بیرون آورده این است که آنها به محض تولد، خواهر و برادرها و حتی سمندرهای ببری که از مادر دیگری متولد شده اند را می شناسند و به آنها حمله نمی کنند مگر اینکه منابع غذایی به شدت کاهش یابد که در آن زمان تبدیل به شکارچیان خطرناکی می شوند.