مصیبت اتلاف وقت

[312]

موجبات اتلاف وقت

ریشه اصلی اتلاف وقت در خصلت های فردی ما نهفته است که غفلت از ارزش عمر و زمان و اشتغال به امور غیرمهم را می توان دو عامل اصلی آن به شمار آورد.

حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) به اباذر می فرمایند:
«کُن علی عُمرِک اشحّ منک علی درهمِکَ و دینارک»؛
بر صرف عمر خویش بسیار بخیل باش، بخیل تر از صرف درهم و دینارت.(1)
و امام صادق(علیه السلام) نیز در این زمینه می فرمایند:
«لیس شی أعَزَّ من قلبک و وقتک»؛
هیچ چیز عزیزتر از روح و وقت تو نیست.(2)
بنابراین باید آفات اتلاف وقت و علل صرف بیهوه عمر را شناسایی نمود و برای رهایی از آن ها کوشید.

در ذیل به برخی از آفات اخلاقی و رفتاری اتلاف وقت که عمومیت بیشتری دارد، اشاره می شود:

علل فردی و درونی اتلاف وقت:

• تنبلی و بی حوصلگی
• بی فکری و عمل زدگی
• تسویف و اهمال کاری
• شتاب زدگی
• سخت کوشی فرساینده
• رفاه زدگی آلاینده
• وادادگی به علت انحراف و بی علاقگی
• کنجکاوی و دخالت های غیرلازم در کار دیگران
• دغدغه ها و مشغولیت های ذهنی
• بی ارادگی و سست تصمیمی
• خستگی و دل زدگی
• پرحرفی و بیهوده گویی و بیکاری
• ناآشنایی و بی اعتمادی به توانایی های خویش
• اضطراب و نگرانی و فشارهای روحی و روانی

علل برونی اتلاف وقت:

• تعارف های بی جا و رو دربایستی های ناروا
• گفتگوی بیش از حد با دوستان و آشنایان
• مراجعات نابه هنگام و مکالمات تلفنی
• مسافرت ها و تعطیلات

پاورقی:
1. مکارم اخلاق، ج2، ص364، 2661.
2. لئالی الاخبار، ج1، ص16.
منبع:
مدیریت برنامه ریزی و زمان، معاونت تربیتی-فرهنگی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)،انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، بهار1389.