.gif)
كلبه تنهايي من
با سلام
توي يك جنگل تاريك...
نوك يك كوه بلند و ستبر...
توي چمنزاري سبز و بي انتها...
توي برفها و سرماي قطب جنوب...
توي يه جزيره كوچيك تو اقيانوس خيال...
توي يه شهر بي در و پيكر وسط تنهايي آدمهاي بي شمارش....
مي خوايم يه كلبه بسازيم....
ديوارهاش همه از واژه تنهايي...
پنجره اش رو به دشت اميد...
سقفش همه از دل نوشته هاي من و تو....
و كوره راهي ساكت و خاموش كه به كلبه مون ميرسه....
توي شومينه اش آتيشي روشن مي كنيم از هيزمهايي از جنس محبت...
و كنار پنجره اش به انتظار مينشينيم...
تا كه بياد....اوني كه ....من.....منتظر....اومدنشم...
و تا زماني كه مسافر خسته مون از راه برسه....
اين شعر رو بخونيم...
يك نفر مياد كه من منتظر ديدنشم....
يك نفر مياد كه من تشنه بوييدنشم...
مثل يك معجزه اسمش تو كتابا اومده...
تن اون شعرهاي عاشقانه گفتن بلده...
خالي سفره مون رو پر از شقايق ميكنه....
واسه موجهاي سياه دستها رو قايق ميكنه...
هميشه غايب من زخمهامو مرهم ميذاره...
هميشه غايب من گريه هامو دوست نداره...
مثل يك معجزه اسمش تو كتابا اومده...
تن اون شعرهاي عاشقانه گفتن بلده...
دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید
مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.
توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)