دل منم مثل خیلی های دیگه پر ولی چه میشه کرد ما آدما بخاطر انتظار خودمون به دیگران چنین حس هایی بهمون دست میده
دوست داشتن انتظار بوجود میاره و برآورده نشدن انتظار کم کم جمع میشه بعد یه کوه غم میمونه واسمون حالا ناراحتی میتونه هرچیزی باشه حتی ممکم بخاطر اینکه داری با کسی هر میزنی و به روی خودش نمیاره یا حرفات انقدر براش بی اهمیت میاد که یه ثانیه بعد اصلا نمیدونه داشتی درباره چی بهش میگفتی این که کوچکترینهاست ولی چه میشود کرد؟؟؟؟؟؟؟؟؟





پاسخ با نقل قول


علاقه مندی ها (Bookmarks)