دست نوشته های رتبه اول کنکور سال ۶۴ ،ساعتی قبل از شهادت

[somayehfaridi]

مطلب خوبی بود
اما نمیدانم چرا آخر همه تقصیرها میفته گردن دانشجوی بیگناه این عصر که یکی میخاد که به حال خود اون گریه کنه. جنگ بده، برای همه بده. اما کسی که تو جنگ یا در هر اتفاقی که بمیره از این دنیا خلاص میشه. وای به حال ما زنده ها، وای به حال ما جوانان که نزدیک 30 سالمون هست و هنوز لذت زندگی را نچشیدیم، هنوز دنبال تامین کرایه ماشینمون هستیم در حالی که اگر مسئولین مسئولیت پذیری داشتیم الان باید به فکر ترفیع شغلی و درآمد و ترفیع علمی بودیم. همه تقصیرهای تاریخ گردن دانشجوی بیچاره است. کسی نیست بگه که برنامه مملکت را کی تدوین میکنه، کی برا ما برنامه ریزی میکنه که به این روز افتادیم. آخرشم گناهکار شناخته میشیم و به جرم گناه نکرده خود باید کلی جواب پس بدیم و مواخذه بشیم. اینکه دشمن روزی آمد و چنین و چنان کرد گناهش گردن دانشجوی امروز نیست، گناهش گردن پاسبانان آن زمان مملکت بود، گناهش گردن کسانی بود که اشخاص بی تجربه را فرمانده میکردند و آن هم کرور کرور جوان بی گناه را به دم تیغ میفرستاد. نه که قصد بدی داشته باشد، بلکه بخاطر عدم تجربه خود. البته جسارت نشه محضر فرماندهان لایق و شهدای عزیز، اما اینها هم واقعیت هستند.