نامهربانی..
مشکلات..درد..دوری..بیماری..نداری..شکست..عشق..فقر..تنهایی..نامیدی..سکوت و...و من خدایی دارم که هیچگاه مرا فراموش نمیکند،او که مرا دوست دارد وبهترینها را برایم میخواهد،خداییکه لحظه ای مرا بحال خود وا نمیگذاردوهمیشه در کنار من است حتی لحظاتی کهسرشار از معصیتم وگناه وجودم را فراگرفته است.
خداییکه میبخشد بی منت، به منتهایی بزرگیشو نعمت میدهد بی اندازه، به بی کرانگی مهربانیش.
آری این زبان من است که رسوا شده ی این خدای بزرگ است.بارالها! تو تنها دارایی من هستی و براستی که ثروتمندم وبی نیاز از غیر تو.هرگز از رحمت تو نامید نخواهم شد،چون به یقین میدانم دوستم داری...






..هر کجایی، شعر باران را بخوان/ ساده باش و باز هم کودک بمان..
پاسخ با نقل قول


علاقه مندی ها (Bookmarks)