احساس لذت از آزار دیگران یکی از علائم سادیسم است

[نارون1]

یک دکترای روانشناسی بالینی علاقه به آزار جسمی، روانی و جنسی دیگران به طوری که مورد لذت فرد آزاردهنده از انجام این کار شود را از ویژگی بارز اختلال سادیسم دانست و افزود: این عمل به عمد توسط فرد مبتلا به سادیسم انجام می‌شود و انجام آن موجب آرامش وی خواهد شد.





دکتر ابراهیم رضایی دوگاهه در گفت وگو با ایسنا ، تصریح کرد: میزان اطلاعات به دست آمده از اختلال سادیسم یا آزارگری کم است چرا که مطالعات کمی در حوزه روانشناختی در این زمینه انجام شده است و هم چنین موارد مبتلا به این اختلال پراکنده و پنهان هستند.

وی در تعریف اختلال سادیسم گفت: علاقه به آزار عمدی جسمی، روانی و جنسی دیگران با احساس رضایت و لذت از انجام این عمل از علایم ویژه این اختلال است و آرامش فرد آزاردهنده را در پی خواهد داشت. هم چنین رفتار خشن و تحقیرآمیز توام با بی رحمی از دیگر ویژگی‌های بارز افراد مبتلا به سادیسم است.





این عضو هیات علمی دانشگاه بهزیستی و توانبخشی با بیان احساس رضایت و خوشحالی فرد مبتلا به سادیسم از تولید درد در مخاطب خود، افزود: این افراد در روابط بین فردی، طرف مقابل خود را بسیار تحت کنترل می‌گیرند و با ضرب و شتم و شکنجه هدف خود را که تخریب روانی مخاطب است پیش برده و از مشاهده درد و رنج قربانی برانگیخته می شوند.

این دکترای روانشناسی بالینی اظهار کرد: از نشانه‌های فرد مبتلا به سادیسم مصمم بودن وی در آزار دیگران بدون احساس پشیمانی و ندامت پس از انجام این کار است.




وی همچنین با بیان اینکه بروز هر حرکت تحقیرآمیزی را نمی توان سادیسم دانست، گفت: رفتارهای سادیسمیک می بایست فراگیر و گسترده باشند تا بتواند در حوزه تعریف این اختلال بگنجد.این استادیار دانشگاه بهزیستی و توانبخشی بیان داشت: بر اساس گزارشات بدست آمده از نظر بالینی میزان شیوع و فراوانی سادیسم نادر است و معمولا در اواخر دوره نوجوانی و اوایل دوره بزرگسالی رخ می دهد. بیشتر موارد مبتلایان به این اختلال در مراکز پزشکی قانونی دیده می شود.



دکتر رضایی دوگاهه با اشاره به نیاز افراد مبتلا به سادیسم به مخاطب برای انجام حرکات خشونت آمیز خود، گفت: این افراد قربانیان خود را از اطرافیان علی الخصوص خانواده، کودک یا همکاران انتخاب می‌کنند و کسانی در معرض این فشار روانی قرار می گیرند که به زور یا تهدید مجبورند در این شرایط باقی بمانند و پتانسیل مستقل شدن را ندارند، همچون زنانی که از نظر مالی یا فکری استقلال ندارند یا کودکان درمانده هستند.



این دکترای روانشناسی بالینی تصریح کرد: برگزاری جلسات گروه درمانی، خانواده درمانی و کار بر روی مخاطب می‌تواند در درمان این بیماری مؤثر باشد. هم چنین در موارد شدید بروز رفتارهای پرخاشگر و تکانشی فرد مبتلا به سادیسم، درمان از طریق تجویز داروهای روانپزشکی پی گیری می‌شود.




دکتر رضایی دوگاهه خاطرنشان کرد: سادیسم یک بیماری روانی و اجتماعی است و تاثیر جامعه، بهداشت روانی و نقش سیاستگذاران در بروز این اختلال بسیار مؤثر است.وی افزود: برای برخورد با این اختلال باید از دید آسیب شناسی اجتماعی به موضوع نگاه کرد و برای حمایت از قربانیان و مخاطبان افراد مبتلا به سادیسم یک نظام حمایتگرانه و پشتوانه‌ای محکم لازم است.