برای اینکه برای این امر افریده شدیم.برای اینکه هدف ما پرستش است.برای برای تحقق این امر نیاز به شناخت صحیح داریم.
براساس ديدگاه قرآن روح و نفس آدمى از آغاز آفرينش بهره مند از يك سلسله گرايش ها و تمايلات فطرى است؛ مانند «حقيقت گرايى»، «زيبايى گرايى»، «حس پرستش»، «كمال طلبى»، «عدالت خواهى» و...
اما در کنار اینها ما ابزاری داریم به نام عقل و رسولان خدا.
حرکت به سمت کمال هرچند امری فطری است اما نیازمند شناخت و تصدیق مطلوبیت ان دارد.و در اکثر مردم نیازمند بیداری و توجه است.همانطور که یکی از وظایف رسولان خدا بیدار کردن فطرت ادمیست.
با توجه به این مطالب و اینکه انسان موجودی 2بعدی(جسمانی,روحانی) و بعد جسمی فناپذیر ولی بعد روحانی فناناپذیر است و تمام و کمال پس گرفته میشود پس قاعدتا هدف و غایتی در کار است.
و نتیجه اینکه باید مواظب فطرت خودباشیم و به کمک عقل و انبیا روح خودرا رشد دهیم.
در نتیجه ی این مطالب میتوان اینطور بیان کرد که همه ی انسان ها دارای نعمت های بزرگی هستند و تنها انسان است که دارای چنین نعماتی است.ایا این ها برای باور به خود کافی نیست؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)