علامت‌سوال‎های مهم رهبرانقلاب درمقابل«سبک‎زندگی» کنونی/ برای دستیابی به پیشرفت باید «سبک زندگی‎مان» را تغییر دهیم

[جوان ایرانی]

سلام دوستان.
این مبحث همونطور که خودتون گفتید خیلی خیلی مهم هست.هم برای زندگی حال حاضر ما هم برای زندگی نسل های اینده ما.

مطالبی که رهبر عزیز بیان کردند دقیقا مسائلی هستن که امروزه باعث سست شدن پایه خانواده ها شده است

و سوالات بسیار اساسی بیان کردند.

اما من بیشتر با حسین موافقم.
اینکه باید تا الان جواب این مسائل الگوی زندگی ما میشد.درسته گاهی همین سوالات مارو به فکر فرو خواهد برد اما چند نفر رو میشناسید برای زندگی خودش الگویی مناسب پیاده کرده باشد؟

درسته که این مردم هستند که جامعه را میسازند اما تاثیر پذیری یک شخص مهم روی اجتماع خیلی بالاتر از تاثیر یک شخص معمولی در اجتماع است.

چطور انتظار دارید وقتی مردم کم کاری را میبینند از دولت خرده نگیرند و به صبر همدیگر رو دعوت کنند؟

من مخالف نیستم.بلکه معتقدیم شعار ها باید به عمل تبدیل بشود.

ببینید نظر شخصی من اینه:

فقط زمانی میشود یک اجتماع را به اصلاح الگوی زندگی و به خصوص اسلامی دعوت کرد که انعکاس این عمل را در رفتار افرادی که مسائل مهم مملکت را بر عهده دارند ببینند.

باید لبخند رضایت بر لبان مردم بنشیند تا بتوان آنها را کنترل کرد.

باید مردم اطمینان خاطر پیدا کنند که کسی هست که حقشان را به آنها بدهد و با بدکاران برخورد میکند.

درسته بند پ گریبان گیر همه شده اما چرا بوجود امده؟چون مجبور شدند برای اینکه کارشان به جریان بیوفتد این کار را بکنند.ولی اگر با مسئولی که کم کاری میکند برخورد شود هم کسی نیاز به بند پ دارد؟

چطور انتظار دارید فردی بازنشسته برای دریافت وام ازدواج دخترش که شدیدا به آن احتیاج دارد به بند پ رجوع نکند؟

مردم برای تحویل خانه های مسکن مهر به التماس رسیده اند.چطور میتوان مردمی رو که دلشان را شکسته و هواداری ندارند رو به اصلاح سبک زندگی دعوت کرد؟

از نظر تولید علم رتبه ی 16 جهان هستیم.بله.اما از نظر استفاده علم چی؟ قطعا میدونید بیشترین فرار مغز ها رو تو دنیا ما داریم؟
حتما میدونید بیشترین نرخ بیکاری برای افرادی هست که رشته ی فنی درس خوانده اند.

تولید علم کار جوانان است اما حمایت کار دولت.

مردم نیاز دارن تا حس کنند دولت هوای اونها رو داره تا بشه ازشون برای ساخت کشوری اسلامی کمک گرفت.فکر نکنم هیچ دینی مثل اسلام به کمک به همدیگه توصیه کرده باشه خب این یعنی فرد قوی باید به ضعیف کمک کنه.از ضعیف چه انتظاری میره وقتی امیدی به کسی نداشته باشه؟

حتما شنیدید که حضرت محمد (ص) توصیه میکرد به فقیران یهودی هم صدقه بدهید تا از روی فقر به اسلام روی نیارند.

پس اگر میخواهند کشوری بر مبنای اسلام را اداره کنند باید بتوانند رضایت خاطر مردم را جلب کنند.اعتماد مردم را جلب کنند.

اخرین باری که شنیدید که جمعی از مردم بگند دستشون درد نکنه فلان کار کردند راحت شدیم.... کی بود؟

سلام آقا محمد خوبید؟
ایشالا که ایام به کام باشه
با حرفتون تا حدی موافقم
شما گفتید تاثیر پذیری یک شخص مهم خیلی بیشتر از تاثیر پذیری یک فرد عادی هست درسته؟
حالا اینجا سوال مطرح میشه؟ چقدر دولت و ملت به حرفای رهبری گوش کردن؟ مگر نمیگید تاثیر پذیری بیشتری داره پس تا الان با این همه صحبت های ایشون باید تاثیر میزاشت
اما ما این جا یه مقوله ایی به نام هجوم خارجی رو فراموش کردیم جدی میگم چقدر الان و جوامع امروز به رسانه های داخلی ما اعتماد دارن؟ میشه گفت تا حد کمی من قبول دارم که رسانه هم کم کاری کرده در این مسئله اما خودمون چقدر به خودمون اعتقاد داریم؟
من حرفتون رو قبول دارم که رضایت وقتی نباشه دل چرکین میشن مردم اما آیا این نارضایتی رو خود مردم که مسئولین این جامعه رو میسازن به وجود نیاوردن
یه مثالی رو میگم مثال وضع اقتصادی موجود
همه این وضع اقتصادی موجود رو تقصیر دولت گذاشتن اما کدوم یک از مردم میدونند که 30 درصد اقتصاد دست دولت هست و 70 درصد موجود رو خود مردم میسازن
الان مسئله وضع اقتصادی نیست من با اون رابطه70 به 30 کار دارم میبینید که باز هم مردم دخیل در تغییر یک اوضاع و جو داشتن
درمورد بند پ کاملا حرفتون قبول دارم ولی جدی چند نفر از ما برای اینکه کارمون عقب نیوفته رفتیم از اون بخش شکایت کرده باشیم تا مراجع بالاتر رفتیم که این نهاد درست بشه این کار دیگه به یک فرد مربوط نمیشه چند نفر باید دست به دست هم بدن تا درست شه تا تنها یه بخش درست بشه اینم درصورتی میشه که تک تک اون افراد احساس وظیفه کنند
تمام حرف من اینه اگه من و شما نوئی احساس مسئولیت کنیم و تنها منتظر حرکت یه نهاد یا یه شخص نباشیم و با هم متحد بشیم خودمون راحت تر میتونیم مسائل رو حل کنیم
به عنوان مثال میشه کار فرهنگ سازی همیار پلیس و کمتر شدن جرائم رانندگی رو گفت
یا مسئله پیشرفت در تحریم اقتصادی رو گفت
من قبول دارم دولت و سازمان ها کم کاری داشتند اما خودمون هم این کم کاری رو دامن زدیم
مثال یه دانشجو رو میزنم که وقتی سر کلاس نشسته 45 دقیقه اول که تموم میشه شروع میکنه به گفتن خسته نباشید به نظرتون آیا این دانشجو در کار خودش چقدر میتونه احساس مسئولیت کنه
یا بالعکس استادی که از سر و ته کلاس میزنه!!!!
خوب حالا این مسئله به این مهمی که به امر خانواده و پایه های اساسی جامعه برمیگرده شما میگین بازم تک تک افراد جامعه دخیل نیستن؟ بازم باید یه برنامه از طرف نهاد های بالا باشیم
درسته باید منتظر برنامه از سوی نخبگان و کارشناسان جامعه باشیم اما طرح و ایده های خود خانواده و مسئولیت پذیری خود افراد به این متخصصان خیلی کمک میکنه