مجموعه ميدان کهنه و مسجد جامع عتيق به لحاظ ساختار و عملکرد يکی از اصلی ترين و مهم ترين قطعات محور فرهنگی – تاريخی شهر اصفهان به شمار می آيد که از نظر قدمت تاريخی ، کهن ترين بخش اين محور را در برمی گيرد .
هدف طرح، بازگرداندن هويت تاريخی و فرهنگی مجموعه است به نحوی که بتواند ضمن تداوم تاريخی،پاسخگوی نيازهای امروزين شهری و بافت پيرامون خود باشد . مهم ترين اقداماتی که در دستور کار قرار گرفته اند عبارتند از بهسازی عملکردی محوطه های مسکونی پيرامون مجموعه، بهسازی محيط اجتماعی، حفاظت از ارزشهای تاريخی و معماری ، ايجاد سازمان فضايی جديد بر اساس انتظام بخشی فعاليت ها و عملکردهای شهری، تنظيم کاربری ها و آمايش مجدد آنها در فضاهای فاقد عملکرد مفيد و بالاخره پيش بينی ساز و کارهای اقتصادی لازم به نحوی که منافع حاصل،ضامن شکوفايی کل مجموعه و محور تاريخی و همچنين شهر اصفهان باشد و امکانات بالقوه را در جهت اهداف بنيادين طرح و ضمانت اجرايی آن به کار گيرد.
گفتنی است که قلب طراحی را احيای ميدان کهنه، که ميدان اصلی شهر اصفهان در دوره سلجوقی بوده است تشکيل می دهد. در طرح با قطع کردن خيابان عبدالرزاق و انتقال آن به سطح زيرين ميدان، حرکات پياده روی ميدان تضمين شده است .