این قضیه ای که گفتید رو درباره اش چون چیزی نمی دونم ، نمی تونم چیزی بگم
اما شرایط فسخ ازدواج رو براتون می گذارم تا بدونین از نظر دین چه چیزهایی این حق رو به زن یا مرد میده که ازدواج رو فسخ کنند:
مسئله شماره 2380 از رساله امام:
اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن يكى از هفت عيب را دارد مىتواند عقد را به هم بزند :
اول: ديوانگى.
دوم: مرض خوره. (جذام)
سوم: مرض برص.
چهارم: كورى.
پنجم: شل بودن به طورى كه معلوم باشد.
ششم: آنكه افضا شده، يعنى راه بول و حيض و يا راه حيض و غائط او يكى شده باشد، ولى اگر راه حيض و غائط او يكى شده باشد، به هم زدن عقد اشكال دارد و بايد احتياط شود.
هفتم: آنكه گوشتيا استخوانى يا غدهاى در فرج او باشد كه مانع از نزديكى شود.
مسئله شماره 2381 : اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهر او
ديوانه است
يا آلت مردى ندارد
يا عنين است و نمىتواند وطى و نزديكى نمايد
يا تخمهاى او را كشيدهاند مىتواند عقد را به هم بزند.
در این شرایطی که گفتم اگر شخص بخواهد عقد را بر هم بزند نیازی به طلاق نیست و میتواند جدا بشود.
اگر زن یا مرد پیش از عقد به معایب مورد اشاره آگاهی داشته باشد و با علم به آن مبادرت به عقد نکاح کند، حق فسخ او ساقط می شود. _اگر زن بعد از عقد به یکی از معایبی دچار شود که در لحظهی وقوع عقد به مرد حق فسخ می داد، حق فسخ برای مرد نخواهد بود.
اما یکسری شرایط هم هست که این حق را به شخص می دهد تا درخواست طلاق کند(نه اینکه بتواند عقد را بهم بزند):
ناداری ، ناتوانی مالی شوهر که به واسطه آن نتواند مهریه زن را پرداخت نماید.
غیبت طولانی مدت شوهر
فریب دادن همسر ( غیر از مسائلی که در بالا گفتم باشد)
این احکام اولیه از نظر دین هست (چیزی که در کتب احکام هست) و در رابطه با قانون مدنی و قانون خانواده و .. چیزی رو نگفتم که نیاز به تحقیق بیشتر داره.
شاید قانون همین مسائل رو با شرح و بسط بیشتری بیان کرده باشه که نیاز به مراجعه دارد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)