نه اصلا ناراحت نشدم!!حرف حق اما و اگر نداره!خدا رو شکر تو این مورد منطقی و واقع بینانه برخورد می کنم...احساساتمو کنترل می کنم که یه جورایی همین هم باعث بی اعتمادیم میشه!نمی خوام خیلی وابسته بشم که به قول شما اگه نشد نه سیخ بسوزه نه کباب!نه او دلش بشکنه نه من محکوم به خیانت بشم!!
اتفاقا روابط ما خیلی خیلی هم محدوده!جریان ما از اواخر فروردین شروع شد...3 ماه طول کشید تا من اوکی دادم و تو این 3 ماه هیچ برخوردی با هم نداشتیم!!بعد از اون هم 2 بار با هم تو محیط دانشگاه صحبت کردیم!!!
تو این 3-4 ماه تابستونم اصلا همو ندیدیم و فقط مکالمه تلفنی داشتیم.که اونم محدود بوده!!!الانم با شروع دانشگاه ما نهایتا روزی 3 بار همو خواهیم دید.این شرایط مناسبه؟؟!!
علاقه مندی ها (Bookmarks)