دیگر تو را به یاد نخواهم آورد

[ehsan122]

فراموش کردنت اسان است


کافیست دراز بکشم


چشمانمو ببندم



و نفس نکشم

[saamaaneh]

عمری به هر کوی و گذر گشتم که پیدایت کنم

اکنون که پیدا کرده ام بنشین تماشایت کنم

الماس اشك شوق را تاجی به گیسویت نهم

گل های باغ شعر را زیب سرا پایت كنم

بنشین كه من با هر نظر با چشم دل با چشم سر

هر لحظه خود را مست تر از روی زیبایت كنم

بنشینم و بنشانمت آنسان كه خواهم خوانمت

وین جان بر لب مانده را مهمان لبهایت كنم

بوسم تو را با هر نفس ای بخت دور از دسترس

ور بانگ برداری كه بس غمگین تماشایت كنم

تا كهكشان تا بی نشان بازو به بازویت دهم

با همزمانی همدلی جان را هم آوایت كنم

ای عطر و نور توامان یك دم اكر یابم امان

در شعری از رنگین كمان بانوی رویایت كنم

بانوی رویاهای من ، خورشید دنیاهای من

امید فرداهای من ، تا كی تمنایت كنم ؟!

" فریدون مشیری "

[312]

تصحيح ميكنم.حس نكرده بودم كه ميشه 380نفر رو با امكانات كساني مثل من به يك تاپيك دعوت كرد.ماشالا امكانات.باز هم براي رونق تاپيك آرزوي موفقيت دارم

[homeyra]

ای رفته ز دل ، رفته ز بر ، رفته ز خاطر

بر من منگر ، تاب نگاه تو ندارم

بر من منگر ، زانکه به جز تلخی اندوه

در خاطر از آن چشم سیاه تو ندارم

ای رفته ز دل راست بگو ! بهر چه امشب

با خاطره ها آمده ای باز به سویم ؟

گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواه

من او نیم ، او مرده و من سایه اویم

من او نیم ، آخر دل من سرد و سیاه است

او در دل سودازده از عشق شرر داشت

او در همه جا ، با همه کس ، در همه احوال

سودای تو را ای بت بی مهر ! به سر داشت

من او نیم ، این دیده من گنگ و خموش است

در دیده او آن همه گفتار ، نهان بود

وان عشق غم آلود در آن نرگس شبرنگ

مرموزتر از تیرگی شامگهان بود

من او نیم آری ، لب من این لب بی رنگ

دیری ست که با خنده یی از عشق تو نشکفت

اما به لب او همه دم خنده جان بخش

مهتاب صفت بر گل شبنم زده میخفت

بر من منگر ، تاب نگاه تو ندارم

آن کس که تو میخواهیش از من به خدا مرد

او در تن من بود و ندانم که به ناگاه

چون دید و چه ها کرد و کجا رفت و چرا مرد

من گور ویم ، گور ویم ، بر تن گرمش

افسردگی و سردی کافور نهادم

سلام دوست عزیز شعر زیبایی هست،فقط اسم شاعر این شعرو میشه بگید؟ممنون

[saamaaneh]

دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من

گر از قفس گریزم کجا روم ، کجا من ؟

کجا روم که راهی به گلشنی ندانم که دیده برگشودم به کنج تنگنا من

نه بسته‌ام به کس دل ، نه بسته کس به من دل چو تخته‌پاره بر موج ، رها ، رها ، رها من

ز من هر آنکه او دور ، چو دل به سینه نزدیک به من هر آن که نزدیک ، ازو جدا ، جدا من !

نه چشم دل به سویی ، نه باده در سبویی که تر کنم گلویی به یاد آشنا من

ز بودنم چه افزود ؟ نبودنم چه کاهد ؟که گویدم به پاسخ که زنده‌ام چرا من ؟

ستاره‌ها نهفتم در آسمان ابری دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من

" سیمین بهبهانی "

[saamaaneh]

سلام دوست عزیز شعر زیبایی هست،فقط اسم شاعر این شعرو میشه بگید؟ممنون

سلام گلم خودمم خیلی این شعر رو دوس دارم این شعر زیبا از " سیمین بهبهانی " است.

[saamaaneh]

ای ساقیا مستانه رو آن یار را آواز ده

گر او نمی آید بگو آن دل که بردی باز ده

افتاده ام در کوی تو پیچیده ام بر موی تو

نازیده ام بر روی تو آن دل که بردی باز ده

بنگر که مشتاق توام مجنون غمناک توام

گرچه که من خاک توام آن دل که بردی باز ده

ای دلبر زیبای من ای سرو خوش بالای من

لعل لبت حلوای من آن دل که بردی باز ده

ما را به غم کردی رها شرمی نکردی از خدا

اکنون بیا در کوی ما آن دل که بردی باز ده

تا چند خونریزی کنی با عاشقان تیزی کنی

خود قصد تبریزی کنی آن دل که بردی باز ده

از عشق تو شاد آمدم از هجر آزاد آمدم

نزد تو بر داد آمدم آن دل که بردی باز ده

[نسیم بهآر]

دیگر بهار در سبد روزگار نیست
دیگر "قرار" نیست نه ! دیگر قرار نیست

شادم که زود می گذرد شادی ام، ولی
غم می خورم که هیچ غمی مانگار نیست

از یاد رفت غرش شیران بی قرار
آهوی چشم های تو در بیشه زار نیست

بگذار در غبار فراموشمان کنند
این سینه را تحمل سنگ مزار نیست

اقرار عشق راه به انکار می برد
این کفر جز عبادت پروردگار نیست

فاضل نظری

[narma]

من سزاوار نبودم

من سزاوار نبودم که کسی
یاد یک خاطره را
با لبی تشنهء عشق
بر لبم بنشاند ....
تا در عمری که در آن
حسرت و ناکامیست
در شب تنهائی
به تجسم به تماشا ایستم !
کولهء خاطره ام
وه چه خالی مانده ست
من تهی گشته ام ز عشق
تهی گشته ام ز شوق
ولی ....
باز باید باشم !
لا اقل دردی هست
که به آن میسوزم
و کسی نیست مرا دریابد
و کسی نیست تهی بودن را
از دلم پاک کند ....
تا به یک وعدهء پوچ
سبد خالی این خاطره را
پراحساس کند ...........