موزه ویکتوریا آلبرت

[وحید 0319]

موزه ویکتوریا آلبرت موزه زیبای "ویکتوریا آلبرت" توسط معمار برجسته ژاپنی "کنگو کوما" طراحی شده است. این موزه از حجم واحدی که خود از دو شکل هرمی سرو ته با فرمی خمیده که هدف آن ایجاد روابط جدید بین رودخانه و اسکله است طراحی شده است.

موزه زیبای "ویکتوریا آلبرت" توسط معمار برجسته ژاپنی "کنگو کوما" طراحی شده است. این موزه از حجم واحدی که خود از دو شکل هرمی سرو ته با فرمی خمیده که هدف آن ایجاد روابط جدید بین رودخانه و اسکله است طراحی شده است.

با توجه به سایت بسیار برجسته این پروژه ، طرح نه تنها به خود ساختمان توجه دارد بلکه بر ایجاد شبکه ای جدید از فضاهای عمومی برای گشت و گذار در فضای لنگرگاه تلاش می کند.نتیجه قالبی تحت الفظی از فضای عمومی بر روی آب است وتفرجگاه پر پیچ و خم که از میان و اطراف ساختمان طی مسیر می کند.



ساختار دوگانه میادین عمومی در پای این موزه نه تنها به عنوان یک نمایشگاه در فضای باز یا فضای رویداد برای این نهاد در خدمت است ، بلکه اسکله را به فضایی که هر دو بازدید کننده محلی و گردشگر خارجی لذت ببرند تبدیل می کند.



در درجه اول با شرایط حال حاضر در محل ، شکل کلی و فرم موزه روی محورهای قویی که از پیش، در اسکله بنا نهاده شده بوده انددر ارتباطند.

مدخل شهر که در امتداد خیابان "یونین" و محور ایجاد شده توسط لنگرگاه کشتی "آر اس اس دیسکاوری" آخرین کشتی چوبی سه دکله که در بریتانیا ساخته شده است ، در حال حاضر به عنوان جاذبه اصلی شهر "داندی" عمل می کند.



با در نظر گرفتن این دو محور جذاب و چرخاندن یکی نسبت به دیگری ، محور موزه روابط بصری غیر قابل پیش بینی را با رودخانه و شهر تقویت و به نمایش می گذارد.

لحظات میان تفرجگاه عمومی که زیر شکم موزه می چرخد و طی مسیر می کند ، توسط قاب هایی از خود سازه ،مناظر بدیع و چشم انداز هایی از شهر داندی و رودخانه تی برای بازدیدکنندگان فراهم می سازد.



بنا از لایه های تیرهای بتن پیش ساخته،تشکیل شده و فاقد هر گونه لبه های سخت است. هنگامی که بنا از دور دیده می شود ستون ها در سایت، برای دستیابی تدریجی به ساختاری خمیده و مزین شدن به سنگ هایی مرکب از مواد محلی ، متراکم شده اند.



پوسته و قشر پیچیده بنا، اجاره می دهند تهویه طبیعی و همچنین نفوذ روشنایی روز به خوبی انجام گیرند. ساختار اصلی که شکاف دارد در واقع تراکم حجم را تغییر داده و بافت ایجاد می کند ، همچنین اجازه می دهد تا موزه به راحتی آب و هوای محدودش را کنترل کند.



سالن اصلی به عنوان میدان عمومی در محیط داخلی با برنامه هایی نظیر فروشگاه ، کافه و رستوران عمل می کند.

همچنین به منظور اجتناب از تکامل موزه به عنوان ساختمانی خود محور و جسمی غیر اصلی بر روی رودخانه ، تفرجگاه و میادین رفته رفته به فضای داخل و سمت دیگر ساختمان منتقل و ادامه یافته اند.



















منبع: تهیه و تنظیم : سایت خبری معماری نیوز