آنگونه که راه می روید فکر می کنید: اولین نشانه های زوال عقل سالمندان در راه رفتن است

[نارون1]

[نیویورک تایمز - پژوهشکده علوم شناختی:] گویا چگونگی راه رفتن افراد یک دنیا مطلب درباره این که آنها چگونه فکر می کنند را آشکار می سازد، تا آن جا که تغییرها در الگوهای حرکتی افراد سالمند می تواند از اولین نشانه های اختلال های شناختی، از جمله بیماری آلزایمر، باشد.

پنج مطالعه ای که در کنفرانس بین المللی انجمن آلزایمر در ونکوور [کانادا] در این ماه ارایه گردید مستندهای قابل توجهی را فراهم آورد که بر اساس آن هنگامی که راه رفتن فردی کندتر شده یا متغیر بوده و یا کنترل کمتری بر آن دارد عملکردهای شناختی آن فرد دچار کاستی است.


این مطالعه ها همچنین نشان می دهد که مهارت های فکری مانند حافظه، فعالیت های برنامه ریزی یا پردازش اطلاعات نیز به موازات قابلیت راه رفتن روان دچار سستی می شود.



به عبارت دیگر، هر اندازه که افراد در راه رفتن مشکل دارند، به همان اندازه نیز در اندیشیدن دچار چالش هستند.



موللی وگستر، رییس موسسه ملی سالمندی در شاخه رفتای و سیستم های علوم اعصاب، اظهار داشت: "تغییرها در راه رفتن افرادی که در مسیر ابتلا به زوال عقل (دیمانس) قرار دارند ممکن است خیلی پیش از تغییرهای شناختی قابل مشاهده در این افراد نمایان شود."

متخصصان گفتند که این مطالعه ها می تواند به ابداع ابزارهای نسبتا ساده ای منجر شود که پزشکان با به کارگیری آنها بتوانند احتمال بیماری آلزایمر را پیش بینی کنند – اگر نه آن که تشخیص دهند.


ویلیام تیس، مدیر ارشد پزشکی و علمی انجمن آلزایمر در این باره گفت: "احتمالا شما می توانید فقط آنها را تماشا کنید که در راهرو دفتر شما راه می روند و کسانی را جستجو نمایید که نشانه هایی از بدتر شدن الگوهای راه رفتن را بروز می دهند بدون آن که هیچگونه توضیح دیگری برایش وجود داشته باشد. اگر الگوهای حرکتی دارد شروع به وخامت می کند، در آن صورت ما گپی خواهیم داشت در مورد این که حافظه شما چطور است."



در حالی که دانشمندان تغییرها در الگوهای حرکتی پس از یک سکته قلبی یا سکته مغزی و یا در بیماری هایی مانند پارکینسونز را مطالعه کرده اند، آنها تنها به تازگی شروع به مطالعه ارتباط ها میان راه رفتن و توان شناختی نموده اند.

برای دهه ها، مردم فکر می کردند که راه رفتن کندتر تنها بخشی از [فرایند طبیعی] سالمندتر شدن است، اما پژوهش ها نشان می دهد که برخی تغییرها در الگوهای حرکتی نمایانگر مشکل هایی بسیار فراتر از پیری معمولی به شمار می آید