رمضان ، ماه نور و پاكي

[sjhosseini48]

رمضان ، ماه نور و پاكي

سيد جعفر حسيني وديق

آمد رمضان، خیز سحر بهر عبادت


ماه ادب و ماه دعـــا، مـــاه ارادت


شهــر رمضان، شهــر خدای متعال است


صد شکر که سر زد به سماء ماه سعادت

پیامبر رحمت حضرت محمد مصطفی (ص) می فرمایند:

« هان ای مردمان ،ماه خدا آمیخته با برکت و مهربانی به شما رو آورده است ، ماهی که در نزد خدا از تمامی ماه ها برتر است ،روزهای آن با فضیلت ترین ایام و شبانگاهانش برترین شب هاست، شما به میهمانی پروردگار خویش در این ماه دعوت شده اید و مورد تکریم خداوند ی قرار گرفته اید. »
خدایا تو را شاکر و سپاسگزاریم که بار دیگر توفیق درک ما ه مبارک رمضان ، ماه عبادت و بندگی ، ماهتوبه و استغفار را نصیب مان کردی ، شکر گزاریم که بار دیگر توفیق نوشیدن جرعه ای از آب دریای مواج« افتتاح » و از بحر پرشور و گداز« ابو حمزه » را عنایتمان فرمودی.
رمضان ، ای ماه نور و پاکی،
رمضان ، ای ماه خدایی،
رمضان ،ای دشت وسیع رحمت الهی،
رمضان ، ای اقیانوس وسیع برکت،
رمضان ، ای ماه نزول کتاب آسمانی،
رمضان ، ای حامل قدرهای خدائی،
اینک تو با تمام صفایت به سراغمان آمده ای ، حال تو با تمام توشه ات ، به یاریمان آمده ای تادستمان بگیری و از گناه ،معصیت و نافرمانی رهایمان سازی ، آمده ای تا به یاری تو زنجیرهای غفلت و عصیان را که به دور خود بسته ایم ، از خود جدا سازیم و راهنمائی مان کنی که سر تا پا نیاز ، بهآستان رب العالمین ، پیشانی و صورت به خاک گذاریم و به در گاه ملکوتیش با عجز و ناتوانی بخوانیم:
ربنا فاغفرلنا ذنوبنا و کفر عنا سیاتنا و توفنا مع الابرار
اکنون که این چنین توفیق عظیمی نصیب مان شده است ، حال که ایام مبارک و مسعود رمضان ، کهبی صبرانه منتظرش بودیم ، به استقبالمان آمده است ، هنگامه ی بیداری ، توبه و استغفار به درگاهاحدیت است ، حال که به میهمانی خداوند کریم دعوت شده ایم ، بیائیم در کنار سفره نعمات الهی که گوشه ای از تجلی بهشت اعلی علیین است ، بنشینیم وسجاده هایمان را به در گاهش گشوده، دستهایمان را به سمت بی کران برکاتش بلند نموده و عاجزانه و ملتمسانه بگوئیم:
ای آنکه اندک را می پذیری و از جرم بسیار می گذری، بپذیر از من اندک را و بگذر از جرم بسیارم، زیراتو آمرزنده و مهربانی ، خدایا من از تو ایمانی ثابت که همیشه در قلبم برقرار باشد و یقینی که بدانم هرگز جز ء آنکه برایم نوشته ای به من نخواهد رسید ، مرا راضی بدار از زندگی به آنچه بهره ام کرده ای، ای مهربانترین مهربانان. (قسمت هائی از دعای سحر ماه رمضان)ای خدای لطیف ؛ از تو می خواهیم که عنایتی فرمائی،
تا در این ایام مبارک، هر گفتار ناصواب و رفتار نا صحیح که شایسته ی یک روزه دار واقعی نیست را به فراموشی بسپاریم.
زبانهای خود را از آنچه که نباید گفت نگه داریم ،
دیده هایمان را از آنچه که حلال نیست بپوشانیم،
گوش هایمان را از آنچه که شنیدن آن حلال نیست ، باز داریم،
مهربانی را با خویشان ، یتیمان و دیگران ، قسمت نمائیم ،
خدایا؛ روا مدار که این ماه مبارک بیرون رود و هنوز گناهان ما باقی مانده باشد،
بار الها ؛ روزی ما را به میمنت سفره گسترده و متنعم خود افزون بدار و ما را به سوی آنچه که پسندیده است رهنمون ساز و دعاهایمان را اجابت فرما. (آمین یارب العالمین)

[maytiii]

شب‌های ماه رمضان در پیش است، اغلب شما جوان هستید. وضو بگیرید. نماز بخوانید. کم حرف بزنید. کم قصه بگویید. این چیزهایی که در تلویزیون نشان می‌دهند برای تفریح است یا برای بچه‌ها. شما که روزه دارید کمتر این و آن را گوش دهید. کمی به کارهایتان برسید.

نیم ساعت یا یک ساعت بعد از نماز در سجاده بنشینید و خدا را یاد کنید. افطار که کردید، بدنتان که آرام گرفت، به دعایی، به ثنایی یک دقیقه خدا را یاد کنید. با خودتان خلوت کنید. به قرآن نگاه کنید. با اینکه اصلا ساکت بنشینید. این خیلی قیمتی است. آدم افطار حقیقی را با خدا می‌کند. افطار حقیقی که خوردن نیست. ابعث حیا، آن افطار است.

نماز پیامبر(ص) است. روزه علی(ع) است. افطار خداست. از افطار بالاتر هم چیزی نیست. علی(ع) روزه است؛ یعنی هر که علی(ع) را قبول کند در دنیا کم حرف می‌زند، آلوده نمی‌شود. ذکر دنیا را کم می‌کند ادعایش از بین می‌رود. هر که پیغمبر را نگاه کند نماز خوانده است. ذکر خدا می‌گوید، دعا می‌کند، صلوات می‌فرستد . همینطور می‌آید جلو تا خدا را ملاقات می‌کند و می‌گوید اشهد، خدا را دیدم. اشهد ان لا اله الا الله می‌گوید و بالا می‌رود.

نگویمت که همه ساله می پرستی کن / سه ماه “می” خور و نه ماه پارسا باش

تفسیر این بیت حافظ این است که سه ماه رجب و شعبان و رمضان فصول اهل محبت است . سه ماه کافی است تا نه ماه دیگر را شراب صافی:

یامن یکفی من کل شی و لا یکفی منه شی ، اکفنی ما اهمنی من امر الدنیا و الآخره

آنچه نادیدنی است برایت به تماشا بگذارد .

اولیای خدا چه چیزی برداشت کردند که وقتی به این ماه می رسیدند مثال بارز واشتاق الی قربک فی المشتاقین بودند . بی شک به خدا اطمینان داشتند و در هر حال رضا بودند . آدم ها برایشان فرقی نمی کرد و همه را به دید الهی می دیدند . مریضی و بی پولی و مرگ و غم و غصه و حتی شادیها برای آنها نشانه است از سلطان السلاطین . چرا ما به خدا اعتماد و اتکا نمی کنیم در صورتی که می دانیم کسی ما را اندازه او دوست ندارد و به فکر ما نیست و توکل بر غیر او خسران دنیا و عقباست .

خاب الوافدون علی غیرک و خسر المتعرضون الا لک

یک راهنمایی برای آنهایی که دلشان در حال تپش است :

عارف فانی سید هاشم حداد (ره) می فرمایند:

همت عالی دار ، به چیزهای کوچک قانع مشو ، اینقدر دور خود نگرد ، به اوبسپار و جلو برو .مرد باید عالی همت باشد . حیف است کسی که می خواهد به محضر سلطان السلاطین حضور یابد درراه مثلا از گدای سر گذر چیزی بخواهد.”

هر جا غصّه دار شدی استغفار کن. استغفار امان انسان است. به این کاری نداشته باش که چرا محزون شده ای ، اذیّتت کرده اند ؟ گناهی کرده ای؟ بعضی وجود خودشان را گناه می دانند. شما می گویی چرا من درست کار نمی کنم ، او خودش را گناه می داند. محزون که شدی استغفار کن. چه غم خود را داشته باشی و چه غم مؤمنین را ، استغفار غم ها را از بین می برد. همان طور که وقتی خطا می کنی همه صدمه می خورند ، مثلاً وقتی چند نفر کفران نعمت می کنند به همه ضرر می رسد ؛ استغفار هم که می کنی به همه ماسوای خودت نفع می رسانی.

در حدیث است که هشت چیز شما دست خداست : موت و حیات, مرض و صحت, فقر و غنا, خواب و بیداری, چه چیزی می ماند که دست خودمان باشد ؟

مرحوم حاج اسماعیل دولابی (رضوان الله تعالی علیه)


منبع : موعود

[م.محسن]

خدا گوید تو ای زیباتر از خورشید زیبایم
تو ای والاترین مهمان دنیایم
بدان آغوش من باز است
شروع کن، یک قدم با تو
تمام گام های مانده اش با من...