سلام...
این شعر که قبلا سروده بودم فکر کنم کمی قشنگ باشه ...
--------------------------
«« هدیه ی امام رضا (ع) »»
یه گنبد طلایی بود --- یه یادی از خدایی بود
یه عالمه زائر پاک --- یه دنیا از قشنگی بود
رفته بودم زیارتش --- پا بوس اون ، تو حرمش
بگم منم امام رضا --- اون دوست با معرفتش
رفته بودم تا که منم --- تا که یه بار ، ببینمش
گریه کنان ، بچه بودم --- تو حرم ِ مقدسش
می گفتم من حاجت می خوام --- از این می خوام ، از اون می خوام
یک دنیا توشه راه می خوام --- یک دل با خدا می خوام
خداییش اون آخرشه --- ته مهر و محبته
آخر هر صداقته --- اون رضای ، رضایته
تو حرم مقدسش --- همه براش عزیز بودن
همه برا حاجت بودن --- پا بوس اون آقا بودن
به هر کسی یه چیز می داد --- از این می داد ، از اون می داد
هدیه های قشنگ می داد --- جالب و موندگار می داد
منم ازش می خواستمو --- منتظر هدیه بودم
یه هدیه ی کوچیک بودم --- یه هدیه ی خاکی بودم
ولی به من هدیه نداد --- اون کوچیکو به من نداد
یه هدیه ی بزرگی داد --- خیلی قشنگ ، خدایی داد
حاجتِ من کوچیکه بود --- اون هدیه هاش بزرگه بود
درخواست من کم کمه بود --- اون هدیه هاش خدایی بود
آره عزیز دل من --- اون هدیه شو به من می داد
با عشق و با صفایی داد --- حس ِ خوب ِ ، خدایی داد
سروده ی : جهان
علاقه مندی ها (Bookmarks)