میخواهم راز خوشبختیم را با شما شریک شوم!

[rangin kaman]

حالا نوبت مرحله ی بعده

بعد از فراخواندن خدا به زندگیتون کم کم گناه کمرنگ میشه... کنترلش دست شما نیست . این دو تا با هم یه جا نمیمونن: کمال و قدرت برتر- تاریکی و گناه
پس به محض اومدن خدا و این قدرت برتر گناهان شما کمرنگتر میشن و کم کم وقتشه توبه کنید... یه باور اشتباه دیگه ی مذهبی اینه که وقتی میخواید یه گناهو ترک کنید بلافاصله توبه کنید. بازم قاطعانه میگم : اشتباهه...
اگر به انجام دادن اون گناه معتاد شده باشید این توبه شما رو پیش خدا بدقول میکنه... موقعی توبه کنید کنید که میدونید دیگه نمیرید سمت این گناه... هیچی نباید براتون مهمتر از آبروتون پیش خدا باشه... بدقولی هم که دیگه آفت آبرو هستش!
سوال اینه : گفتم موقعی توبه کنید که میدونید نمیرید سمت گناه.... چه موقع میدونید که نمیرید سمت گناه؟ وقتی اون گناه در وجودتون کمرنگ و کمرنگتر میشه... چه موقع کمرنگ میشه: جواب این سوال همون بحث قبلیه.... موقعی که به سمت خدا میرید.
و چرا ارزش یه توبه کار پیش خدا زیاده؟؟؟؟ : چون دیگه اینکه این انسان گناهو انجام نمیده قطعی شده... دیگه گناه تمووووووووووم شد! این یه انسان تازه اس! انگار که تازه متولد شده باشه!
و با تکیه بر روایات دین خودتون میگم : کسی که توبه کنه (توبه ی واقعی!) از گناهش پاک پاکه... گویا تازه از مادر متولد شده باشه. و خدا کامل کامل کامل می بخشددش!
بعد از توبه شما تازه رسیدین به مرحله دوم.... حالا خدا رو دارید. چی کار کنید که از دستش ندید و بهش هی نزدیکتر شید؟؟؟ : برای از دست ندادنش گناهای بیشتری رو ترک کنید. این میشه همون تصوری که گفتم در مرحله اول داشتنش اشتباهه. حالا باید برای نزدیکتر شدن به خدا آدم خوبتری شدددددددد!
این یعنی رشد و پویایی و کمال برترررر
این یعنی قدرت!

رها جان یک تفکر غلط میتونه ما رو به بیراهه بگشونه ،نباید خدا رو با آدم ها مقایسه کنی و ازش انتظار داشته باشی مثل آدم ها عکس العمل نشون بده.خدا مهربان تر و کریم تر از اینه که بد قولی ما نسبت به اون باعث خراب شدن رابطه یا نپذیرفته شدن ما توسط او بشه.هر لحظه که دلت هوای خدا رو کرد و از بدیات شرمنده شدی توبه کن >خودش دستت رو میگیره و کمکت میکنه تا بقیه راه رو درست بری.چرا فکر می کنی تمام کار روی دوش ماست و یک تنه باید به جنگ بدی هامون بریم؟در تمام راه،در تمام لحظه لحظه های زندکی خدا پیش ماست. خدا از رگ گردن به ما نزدیک تره یعنی چی؟این قرب معنوی رو میرسونه ،یعنی هر چقدر هم که ما از خدا دور بشیم اون باز هم به ما نزدیک ترینه.نزدیکی اون به ما مپل نزدیکی دو تا جسم به هم نیست.مثل نزدیکی دو تا قلبه.همینقدر که تو از کارت پشیمون باشی یعنی قدم اول،حالا اینجاخداست که قدم دوم رو برمیداره.از کجا میدونیم تا کی زنده ایم که مدام توبه کردن رو عقب بیندازیم؟ در کنار باور های غلط باور های درستی تو مذهب ماست.تو کدوم جاده بی نقشه میریم که تو جاده پر خطر زندگی با باور خودمون حرکت کنیم! قران و سخن اهلبیت نقشه ماست برای رسیدن.یک سرچی بکن تو این دو تا ببین در باره توبه چی گفتن.نمی خواهی که بی نقشه و راهنمایی به خدا برسی؟رها جان همون طور که برای نظر روانشناس ها و جامعه شناس ها ارزش قائلی ،یک سری هم به نظر علمای دین در این باره بزن. خوب بود کمان ابرو هم میومد و نظرش رو دراین باره میگفت.