به نظر من هم باید گفت هم نه!!! به هر حال یک پزشک یا هر کسی که قراره این کارو بکنه به اندازه کافی مریض خودش را بشناسه و در مورد هر فرد تصمیم بگیره که بگه یا نه!! من خودم در بیمارستان ها شاهد بودم که بیمارانی هستند که سن بالایی دارند و کانسر دارند بیچاره ها نمی دونند چه خبره وقتی می آد دکتر معاینه اش می کنه و می گه بیرون منتظر باش و بعد با همراهش صحبت می کنه و بیچاره مریض هاج و واج می ره بیرون!! به نظر من این آدم که عمری ازش گذشته اونقدر آینده نگری داره و اونقدر عاقل هست که بشه چنین مشکلی را با اون در میان گذاشت به هرحال این بدنه اونه!! اتفاقاتی را که طی درمان پیش می آد را چطور می خوان براش توجیه کنن؟ ولی در دادن این خبر فقط دکتر نباید دخیل باشه باید به کمک یک روانپزشک و یک روانشناس این خبر را آرام آرام به فرد داد و به کمک خانواده خودش اگه این کار اصولی و آرام آرام صورت بگیره خیلی بهتره.
اما در مورد بچه ها با توجه به اینکه هنوز به سن قانونی نرسیدند به نظر من بهتره که با ولی آنها در میان گذاشته بشه و به آنها بگیم که مختار هستند که به اون خبر بدن یا نه ولی توصیه کنیم که بهتر است به او اطلاع داده بشه به هر حال همانطور که گفتم این بدن خود فرده که داره زجر می کشه حق داره بدونه چه بلایی داره به سرش می آد.





پاسخ با نقل قول


علاقه مندی ها (Bookmarks)